Bij de groenteboer (of in het AGF deel van de supermarkt) zie je dat de herkomst van de producten duidelijk wordt vermeld. Griekse druiven, sperciebonen uit Egypte. En dat gebeurde al voor de foodmiles een issue waren. In de Wasserbomben-crisis (zie de blog van gisteren) was dat de basis voor Duitse consumenten om te denken dat Spaanse tomaten lekkerder zijn dan de Nederlandse. Ook al konden de meeste van die consumenten in een blinde proeverij de Spaanse er niet uithalen.De Zweedse onderzoekster Lena Ekelund heeft met haar collega's opnieuw aangetoond dat herkomstaanduiding wel degelijk het smaakoordeel kan beinvloeden. Ze kocht een willekeurige partij Zweedse tomaten en presenteerde die op 3 schaaltjes aan haar proefpanel. De bordjes werden (onterecht) gelabelled als Zweeds, Biologisch uit Zweden en Nederlands. En wat blijkt: de smaak van de Zweedse en de Biologische uit Zweden werd belangrijk hoger gewaardeerd dan de vermeend Nederlandse tomaten. Nederland scoorde op een laag-hoog schaal van 1 tot 5 een 2,5, de andere twee varianten een 3,6.
Ze herhaalde daarmee een onderzoek dat ze tien jaar geleden ook al deed en er bleek in die tien jaar tijd nauwelijks iets veranderd in de afstand tussen de varianten. Hoe dat mechanisme werkt blijkt uit haar artikel niet, ik vermoed dat de aanduiding allerlei beelden oproept bij de consument die de smaakbeoordeling beinvloeden.
Meelezende groenteboeren doen er dus verstandig aan die bordjes te blijven plaatsen, want dat verhoogt de consumentenwaardering. Nederlandse tomatentelers moeten wellicht de herkomt in de kleinst mogelijke letters op de verpakking zetten - in ieder geval in Zweden.
Lena Ekelund, Frederik Fernqvist and Helene Tjarnema: Consumer preferences for domestic and organically labelled vegetables in Sweden. In Food Economics, 4.4,2007
Geen opmerkingen:
Een reactie posten