Quotes

Ik vloog gisteren met Air France van Parijs (het groteske betonnen Charles de Gaulle vliegveld) naar Washington DC (met die concourse en hun vreemde people movers). En dus lees je de uitgedeelde magazines, en dat leverde twee mooie quotes op.

Voor de cursus projectplannning van Abraham Lincoln: If I had 8 hours to chop down a tree, I would use 6 hours to sharpen the axe

En van Voltaire: J'ai decide d'etre heureux parce que c'est bon pour la santé (ik heb besloten gelukkig te zijn, want dat is goed voor de gezondheid)

de Nobel

We stonden hier nog niet stil bij de Nobelprijs voor Economie van dit jaar. Terwijl die naar een onderwerp ging dat ook voor de agarische sector steeds belangrijker wordt: contracten.
De Fin Holmstrom (MIT) deed baanbrekend werk rond o.a. arbeidscontracten en de rol van bonussen. De fout die je daarmee kunt maken (en met elk incentive systeem) is om je te richten op datgene wat meetbaar is (Omzet of zo). Dat gaat onherroepelijk ten koste van het niet meetbare, de meer zachte aspecten. Crowding out noemen we dat. Je zou dus af kunnen zien van bonussen, of het criterium van tijd tot tijd veranderen als meerdere zaken meetbaar zijn (maar dan kun je er ook een mix van maken). Holmstrom liet zien hoe je ook de organisatie er op kan aanpassen door functies te maken die zich specialiseren in dat ene aspect wat je kunt meten en belonen. De informative-assymetrie die samengaat met deze principal - agent (baas en knecht) structuur, kan zelfs de structuur van een bedrijfstak bepalen.
Bekender dan Bengt Holmstrom is Oliver Hart, die zich ook met contract economie bezig houdt. Deze Brit op Harvard keek onder andere hoe de incentivestructuur van de bazen hun gedrag naar de werknemers beinvloedt. Als organisaties in overheidshanden zijn en de manager de winst van een kostenbezuiniging moet afgeven aan het ministerie van Financien zal hij minder in de kosten snijden dan een private onderneming waar het geld deels naar een bonus gaat voor de manager en zeker vergeleken met een onderneming in prive-eigendom waar de winst meteen naar de eigenaren gaat. Omgekeerd ligt de kostprijs bij de laatste dus lager, bij de overheid hoger. En zijn werknemers slechter af.

Ontleend aan The Economist 15.10.2016

3D Cake

Ook op de DDW: deze 3D printer waarmee je in je cake een patroon van chocolade kunt spuiten (voor hij de oven ingaat), zelfs zodanig dat er op elk plakje cake een ander woord of figuurtje komt te staan.
Een ontwerp van Daniel Wilkins van de Folkwang University of Arts, die zich presenteert als de centrale plek voor design (en kunsten) in Western Germany (sic!).
Deze variant op de flessenpost heet dan ook Message in a Cake. 

FLINT in Rome

In Rome sprak ik vandaag de directeuren van landbouw-economische instituten toe. We bediscussieerden de noodzaak om op boerderijniveau gegevens te verzamelen over klimaatsverandering en milieu.  De presentatie staat op Slideshare

Dutch Design

Een paar foto's in de loop van de week vanaf de Dutch Design week in Eindhoven. Zoals dit ontwerp voor de pizza-koerier van morgen. Elk jaar weer inspirerend. Dit jaar onder andere over circulaire economie (de water- en rioolzuivering als de grondstoffenproducent van morgen) en veel health tech wearables.

Voor de RLI in Barcelona

In mijn rol als raadslid van de RLI was ik donderdag en vrijdag in Barcelona op het EEAC congres, waar dergelijke raden van Europa kennis uitwisselen. Ik modereerde een sessie over resilience van het voedselsysteem, en de vraag hoe het beleid daar verder mee moet. De introductie slides staan op Slideshare.

nano-leningen met big data

Vangrails voor Franse boeren

We wisten al dat Oost-Afrika met M-Pesa en andere systemen vooruitloopt in het betalingsverkeer. Het gaat allemaal per telefoon. The Economist meldde twee weken geleden dat ook het micro-krediet er nu een nieuwe innovatie ondergaat. Je kunt op deze systemen nu ook voor een paar weken of maanden kleine kredieten afsluiten. Daarbij profiteert de bank/telefoonmaatschappij van alle dataverkeer dat je al met je (smart)phone hebt uitgevoerd: big data analyse over al je transacties en ander dataverkeer helpt aan de efficiency van het uitlenen. Van micro-krediet weten we dat de dorpsbewoners (net als vroeger bij de coöperaties) betere kredietbeoordelaars zijn dan de bankiers op afstand, maar big data werkt misschien nog beter.

de groentetuin in de keuken

Binnenkort misschien wel in je keuken: de Agrilution. Ik zag een prototype of dummy vorige week in Brussel op een bijeenkomst van de EU. Want hij wordt ontwikkeld in een EU project. Een apparaat dat de grootte heeft van een afwasmachine en in de keuken wordt geplaatst voor de eigen groententeelt. Met LED verlichting, automatische watergifte, remote control via een app en ongetwijfeld Nezpresso achtige doosjes met zaden. Zie alhier

Boeren in de belangstelling

Ik lunchte vandaag met o.a. mijn bestuursvoorzitter en de EU Commissaris voor Landbouw Phil Hogan, die Wageningen bezocht. We spraken over ons paper over Landbouw- en Voedselbeleid. Hij verwelkomde het papier.
Of dat in Frankrijk ook zo is vraag ik me wel af nu ik vanavond in de NRC lees dat Catherine Deneuve de haar toegekende Prix Lumiere (eerder gewonnen door coryfeeën als Clint Eastwood en Milos Forman) na een emotioneel betoog tot verbazing van de aanwezigen heeft opgedragen aan "tous les agriculteur de France". Onder invloed van de film Profils paysans van Raymond Depardon.

En de NRC zelf kan er ook wat van. Dit weekend ergerde ik me aan een hele pagina van Margriet van der Heijden over de Groningse Nobelprijswinnaar Ben Feringa. Van der Heijden is geroerd door het feit dat de laureaat in het weekend ervoor nog bij zijn broer over de ouderlijke boerderij liep om te kijken hoe het land erbij lag. Zo'n rondje ter onderbreking van het binnen zitten en ter inspectie van de velden is nogal herkenbaar, en zo ook bij de auteur die zich realiseert dat ze niet alleen natuurkundige en journalist maar ook boerenkleindochter is. Hetgeen haar verleidt tot een paginagroot artikel met de vraag of of boerenkinderen oververtegenwoordigd zijn bij de Nobelprijswinnaars en zo ja waarom, Ofwel heeft die afkomst een voordeel voor topwetenschappers? Die vraag is misschien relevant maar het antwoord blijft uit. Er worden nog wat boerderij-geboren Nobellaureaten opgesomd, er wordt geen aandacht besteed aan het feit dat er vroeger meer boeren en dus mogelijk ook studenten van boerenafkomst waren. De auteur komt na 3 en een halve kolom niet verder dan het opperen van de gedachte dat er op de boerderij uitgestrekte akkers en stille avonden zijn (waar overigens ook andere plattelandsbewoners van zouden kunnen profiteren), En dat je op de boerderij leert prutsen (zouden boeren en Nobelprijswinnaars zich daar in herkennen?) en dat na magere ook vette jaren volgen en dat je gewoon maar weer moet opstaan omdat aan het werk gaan het beste is. Van der Heijden is zo slim om af te sluiten met de retorische vraag of haar ideeën niet te romantisch zijn. Wel, wetenschap is het in ieder geval niet. En de vraag is natuurlijk wat de boeren kopen voor al deze aandacht.

repliek op foodlog

Het interview met mij in Cafe Weltschmerz en verspreid via Foodlog leverde een mooie discussie op, de afgelopen week. Het leek me niet goed om op elke reactie en vraag te reageren, maar na een weekje  ben ik alsnog ingegaan op een aantal punten. Zie alhier op Foodlog

schaalgrootte in de NYT

De New York Times maakte een foto-documentaire over schaalgrootte in de landbouw.  Vooralsnog leven we in een land met een zeer kleinschalige landbouw....

Oorlog en landbouw

De landbouw wordt van veel beschuldigd, maar er lijken een paar dingen van het lijstje af te kunnen. Op Foodlog verklaart een RIVM onderzoeker dat megastallen geen door medici gemeten problemen voor omwonenden veroorzaken in vergelijking met een controlegroep elders, maar dat uit zelfrapportage wel blijkt dat omwonenden meer klachten hebben. Dat leidt tot verbale oorlog in het panel.
De echte oorlog kan ook van het lijstje af. Dat meldt de NRC op basis van een wetenschappelijk paper van M.W. Allen et al in PNAS. Er bestaat een theorie dat oorlog pas mogelijk werd toen de landbouw er voor zorgde dat de mensen zich op een vaste plek vestigden en er in de groepen onderscheid zou zijn ontstaan tussen mensen in status, rijkdom en macht. En dat is nodig om mensen de oorlog en de dood in te sturen ten faveure van de hele groep.
Aan de hand van gegevens van allerlei American natives in afgelopen eeuwen in America is nu bewezen dat de andere groep geleerden gelijk had: ook bij de jagers-verzamelaars werd er oorlog gevoerd. Vooral in tijden van voedselschaarste, dat wel: dan moest de groep overleven ten koste van het individu.
Het lijkt me eerlijk gezegd nogal logisch: juist ook bij jagers in gezelschappen is er vermoedelijk leiderschap. En van die charismatische personen die jagen op het leiderschap, in de hoop niet afgetroefd te worden. Gedrag waar Bob Dylan nog mooie protestsongs over heeft gemaakt. En vandaag dus terecht de Nobelprijs voor de literatuur kreeg. Ook kunstprijzen moeten verrassen.

ICT vanuit Chicago

Vanuit Chicago hierbij de presentatie die ik vandaag gaf op verzoek van de USDA over ICT in agro en de planning van research. Best een eer om een conferentie over dit onderwerp af te trappen met een key note vanuit Wageningen,

Weltschmerz

Gisteren trok ik een dagje uit om Chicago te ontdekken. Niet helemaal handig gekozen, want de stad werd overspoeld door de marathon. Dus bezocht ik het geweldig mooie Chicago Institute of Arts. Voortreffelijke collectie impressionisten. En Amerikaanse modernisten. Maar American Gothic ontbrak, dat is in Parijs.
Over Weltschmerz gesproken, het gelijknamige café had anderhalve week geleden een interview met me. Dick Veerman ondervroeg me over structuurontwikkeling in de landbouw, de rol van de overheid bij publieke waarden en onze ideeen voor een volgende stap in het landbouwbeleid. Zie hier het 45 minuten durende interview op Foodlog.

CAFP online

Vandaag presenteerde ik ons paper over de toekomst van het GLB op het Ministerie van EZ in Den Haag. Goede reden de powerpoint op slideshare te zetten.

Mijn Hof en mijn LEI

Ik kom nog even terug op de veel gelezen blog met observaties over Dit is mijn Hof. Dit omdat prof. Dirk Strijker (RU Groningen) in Boerderij van vorige week zijn column er aan wijdde. Onder de titel Landschapspijn, dat lijkt op weg naar een kanshebber op de prijs voor het woord van het jaar.
Strijker concludeert dat De Stoop goed laat zien dat boeren vaak zeer gehecht zijn aan hun grond en goed laat zien dat "teruggeven aan de natuur" wel een wat rare term is als dat een proces van 1000 jaar boeren terugdraait. Grond wordt niet omgezet in natuur maar in een bestemming en toestand die door politici en ecologen wordt gewenst. "Boeren hebben daar weinig meer tegen in te brengen". De machtsverhoudingen zijn radicaal verandert.
Waar ik concludeerde dat De Stoop vooral nostalgisch is, kenschetst Strijker hem als romantisch. Dat loopt niet veel uiteen. Ik citeer de column ook omdat Strijker zelf niet vreemd is van een vleugje nostalgie. Hij bezocht als oud LEI medewerker de lezing van De Stoop bij ons in Den Haag en meldt onze naamsverandering: "Het LEI heet trouwens geen LEI meer: de Wageningse bazen willen een sterk internationaal merk zijn en daar schijnt het LEI niet in te passen (bedoeld wordt "de term LEI" mag ik hopen). Dat gebeurt er als je managers hebt die in rijdende zonnebrillen met chauffeurs worden vervoerd."
For the record: dat van die geblindeerde auto's valt wel mee zo heb ik de indruk. Het zou wel eens kunnen zijn dat de naamsverandering niet zozeer voor het buitenland maar ook vooral binnenlandse consumptie is: de medewerkers werken aan One Wageningen met minder onderlinge concurrentie. En in een tijd van herverdelingen tussen instituten (het kabinet herschikte vrijdag onderzoeksvelden tussen ECN, TNO en Wageningen Research) is het misschien wel handig als iedereen weet wat waar bij hoort.
Enfin, dat er aanvulling op Dirk's column van 27 september in Boerderij. Gelukkig gaan de bazen van de RU Groningen nog met het rijwiel, zo begrijp ik. Nee, grappen over Hooghoudt zijn niet op zijn plaats ;-)

Paarden; benen of poten?

Als je toch in het Kroller-Muller bent (zie de blog van gisteren), loop dan ook even binnen bij de expositie van Jos Kruit. Een verrassende tentoonstelling. Wij hebben haar ooit wel eens in heel ander verband ontmoet, zonder haar werk te kennen. Dat maakt het natuurlijk extra interessant, maar ook als dat niet het geval was geweest, zou het werk zeer hebben geboeid. Het is ruimtelijk werk dat verrast. Zie hiernaast. Ze heeft duidelijk iets met paardenpoten, die je bij dit edele dier normaal benen noemt, maar of dat ook bij zo'n kunstwerk nog hoort was onderdeel van de discussie die ontstond.

Herten en boeren

Het was de week van de herten. Groninger studenten wisten te voorkomen dat de studententradities op een lijst van cultureel erfgoed komen door een lijst van 23 zgn. 'hijgende hertjes' rond te strooien. En op de Hoge Veluwe overleefde het edelhert "De Kroes" (hoe kom je op de naam?) de bronstijd niet. "De Fin" stak zijn gewei via het oog in de hersenen.
We togen deze zondag dus naar de Hoge Veluwe. Eigenlijk vooral om in het Kroller-Muller Van Gogh te zien. Niet die twee die deze week bij de maffia zijn teruggevonden (die horen in Amsterdam en zijn nog bij Napels) maar de oude boerenkoppen van de jonge Vincent. Op een tentoonstelling ingericht door Auke van der Woud. Mooie tekeningen met veel boerentaferelen en Brabantse koppen Dat alles uitmondend in de aardappeleters.
De moeite waard en op de terugweg zagen we nog een hele groep edelherten gadegeslagen door een nog grotere groep fotografen.