Boeren in de belangstelling

Ik lunchte vandaag met o.a. mijn bestuursvoorzitter en de EU Commissaris voor Landbouw Phil Hogan, die Wageningen bezocht. We spraken over ons paper over Landbouw- en Voedselbeleid. Hij verwelkomde het papier.
Of dat in Frankrijk ook zo is vraag ik me wel af nu ik vanavond in de NRC lees dat Catherine Deneuve de haar toegekende Prix Lumiere (eerder gewonnen door coryfeeën als Clint Eastwood en Milos Forman) na een emotioneel betoog tot verbazing van de aanwezigen heeft opgedragen aan "tous les agriculteur de France". Onder invloed van de film Profils paysans van Raymond Depardon.

En de NRC zelf kan er ook wat van. Dit weekend ergerde ik me aan een hele pagina van Margriet van der Heijden over de Groningse Nobelprijswinnaar Ben Feringa. Van der Heijden is geroerd door het feit dat de laureaat in het weekend ervoor nog bij zijn broer over de ouderlijke boerderij liep om te kijken hoe het land erbij lag. Zo'n rondje ter onderbreking van het binnen zitten en ter inspectie van de velden is nogal herkenbaar, en zo ook bij de auteur die zich realiseert dat ze niet alleen natuurkundige en journalist maar ook boerenkleindochter is. Hetgeen haar verleidt tot een paginagroot artikel met de vraag of of boerenkinderen oververtegenwoordigd zijn bij de Nobelprijswinnaars en zo ja waarom, Ofwel heeft die afkomst een voordeel voor topwetenschappers? Die vraag is misschien relevant maar het antwoord blijft uit. Er worden nog wat boerderij-geboren Nobellaureaten opgesomd, er wordt geen aandacht besteed aan het feit dat er vroeger meer boeren en dus mogelijk ook studenten van boerenafkomst waren. De auteur komt na 3 en een halve kolom niet verder dan het opperen van de gedachte dat er op de boerderij uitgestrekte akkers en stille avonden zijn (waar overigens ook andere plattelandsbewoners van zouden kunnen profiteren), En dat je op de boerderij leert prutsen (zouden boeren en Nobelprijswinnaars zich daar in herkennen?) en dat na magere ook vette jaren volgen en dat je gewoon maar weer moet opstaan omdat aan het werk gaan het beste is. Van der Heijden is zo slim om af te sluiten met de retorische vraag of haar ideeën niet te romantisch zijn. Wel, wetenschap is het in ieder geval niet. En de vraag is natuurlijk wat de boeren kopen voor al deze aandacht.