Help de boer, eet wild zwijn

Berlijn wil zwijn op menu

Op weg naar Sofia, dat momenteel door een dik pak sneeuw wordt bedekt, las ik in Munchen de Duitse kranten. Zoals de FAZ. Die bericht dat de Duitse minister van Landbouw Christian Schmidt (die eind vorig jaar de steminstructies over glysofaat nog voor kennisgeving aannam en toch maar voor verleging stemde en die dus binnenkort door een ex-wijnkoningin wordt opgevolgd, zo is het gerucht) vindt dat we meer wildzwijn moeten eten. Hij beveelt vooral wildzwijn-gulasch aan.
We moeten het doen om de boeren te helpen. Die verkopen dan wel wat minder varkensvlees, maar we gaan zo wel de verspreiding van Afrikaanse varkenspest tegen. Die is nog maar 350 km van de Duitse grens verwijderd, dus er wordt al geoefend met noodplannen. Bij een uitbraak moet een gebied leeggemaak kunnen worden. En de EU stuurt iemand naar China om te bepleiten dat men niet heel Duitsland qua export dichtgooit, maar alleen het getroffen Bundesland.

FAZ 27.2.2018

Toekomstig onderzoek

Donderdag gaf ik in Bolzano (mooie stad trouwens) een lezing voor de vereniging van Itiliaanse ingenieursverenigingen IASA. Over de toekomst en de mogelijke richtingen voor agrarisch onderzoek. De presentatie staat online. 

italiaanse virtuele musea

Ik signaleer een leuke Italiaanse site met een virtueel museum. Met mooie illustraties van de agrarische mechanisatie. En eentje met bloemen-tekeningen.

de stad, het ommeland en de markt

Illustratief verhaal in The Economist van 17.2.2018 over Cities and Farming: Into the urban maw. Het beschrijft hoe miljoenen-steden in Bangladesh en Nigeria aanzetten tot intensivering van de landbouw. In Bangladesh worden rijstvelden vervangen door aquacultuur, dat levert veel meer eiwit en vooral geld op voor de boer. In Nigeria is het de opkomst van de kippenhouderij, zowel eieren als vlees (een Nigeriaan eet twee keer per jaar kip). Het is een bekend mechanisme: er komt vraag uit de stad, dat lokt extra aanbod uit op het platteland, er ontstaat productiviteitsverhoging door de oprichting van voerfabriekjes en zelfs laboratoria, en inmiddels klagen boeren dat ze weinig verdienen omdat de productie fors toeneemt. Het is voor boeren aanlokkelijker de productie te vergroten dan naar de stad te vertrekken. En de innovatoren leggen zich al weer toe op luxere vissoorten.  De economie werkt, en lijkt op dit punt wereldwijd geldig.

Zoutelande

Ik was ooit een paar uur in Franfurt an der Oder, en dat maakte nogal een desolate indruk. Het is in de oorlog platgebrand en de OderNeisse grens maakte het er ook niet beter op. Maar misschien was ik er op het verkeerde moment met het verkeerde weer.
In het Duits is er een wat triestig lied over gemaakt dat FrankfurtOder heet. De Vlissingse band Blof bewerkte het en vond Zoutelande een geschikte locatie om de melancholie naar toe te vertalen. Ze dachten daarbij vooral aan de wintermaanden (alsof Vlissingen zelf dan niet melancholisch is). Tja, in de zomermaanden kun je er over de mensen lopen, zeker komend jaar nu de band er een grote hit mee heeft. Ben blij dat je hier bent. Enfin, wel een mooie video met zwart beelden van het dorp en het strand.

Handel

Deze ochtend gaf ik nog even college in Avenhorn. Er was door ziekte iemand uitgevallen, zodoende. Voor de Slow Food Young Movement Nederland, die een academie hebben voor jonge professionals. We kregen meteen een mooie rondtocht door de Bakkerij de Pater, die o.a. supermarktketens belevert. Of ik het over handel en industrie wilde hebben. De presentatie staat online. 
En gistermiddag trad ik op met een Rli Handreiking Technologie in Midden Delfland voor een NSOB cursus van jonge ambtenaren. Voor wie die input zoekt, zoek hier maar even op mijn presentatie in Cornell.

scheiding van gras en koe

Interessant stukje in de Boerrderij van eind januari, die boeren een blik in de toekomst geeft. Met een bijdrage van mijn collega Lan Ge over blockchain technologie en zo nog wat onderwerpen. Ik noteer enige inzichten uit een stukje getiteld "de grasteelt wordt steeds precieser, het wordt een soort akkerbouwgewas", en gaat dan vooral over precisielandbouw.
Moderne hakselaars meten droge stof en kg-opbrenst bij de oogst, de Verisscan meet plaatselijk de zuurgraad (pH), gehalte organische stof en geleidbaarheid van de bodem. Via Eurofins Agro kun je dan vaststellen welke percelen meer opbrengen en welke minder. En het mobiele lab van Limagrain bepaalt de VEM, ruw celstof en ruw eiwit van gras op stam. Met een grashoogte meter bepaal je zo ook het optimale oogstmoment. Daarmee kun je precieser bemesten, ook met drijfmest
Wat ik er interessanter aan vind, is dat de grasteler veel beter gemonitored kan worden op zijn prestaties. Dat levert mogelijk langzamerhand genoeg vertrouwen op om in een combinatie van boeren de taken te gaan verdelen: de een wordt grasteler die zorgt voor een goed voer, de ander wordt melkproducent en een derde fokker van kwaliteitsvee en een vierde opfokker van jongvee. Die specialisatie tussen gras en koe was in verleden niet mogelijk omdat je de prestaties tussen melkveehouder ("als het niet goed gaat ligt het aan de kwaliteit van de graskuil") en plantenteler ("gras was prima, probleem zit bij melkvee") niet genoeg objectiveerbaar was. Althans dit voorspelt de economische theorie.

circulair op foodlog

Er valt al enige tijd niet zo heel veel te melden, of het is te druk met andere zaken. Wie toch wat wil lezen, ik heb vandaag erg actief mijn beelden bij circulaire landbouw op Foodlog gezet. Zie alhier.