Coyle over waarde van data

In de Financial Times van afgelopen donderdag, 21 november, ook nog een uitstekende column van prof. Diane Coyle (Un. Cambridge) met de titel Valuing data is tricky but crucial for the public good. Haar argumentatie rond het waarderen van data is grofweg als volgt:

• Data is belangrijk, neem de data in een app op de smart phone die de leefstijl / gezondheid van een burger meet. Die data is belangrijk voor het individu, van waarde voor commerciele doeleinden en voor publieke doelen.
• Het gaat in het debat erg om privacy en private eigendom van die data, maar die data is in anonieme vorm ook zeer van belang voor publieke doelen waarin data wordt samengevoegd of geanalyseerd. Twee punten zijn dan van belang als het gaat om waarde van de data en beleid
• De markt alleen waardeert die data niet goed: data is non-rival (het kan door meerderen worden gebruikt zonder dat het slijt) en heeft positieve externalities (mijn data is ook voor anderen van nut en andersom). Dat betkent dat beleidsinterventie leidt tot meer waarde
• De waarde die je kunt realiseren uit het verzamelen, analyseren en gebruiken van data is niet verankerd in de fundamentele kenmerken van dit proces omdat het afhangt van tal van karakeristieken: niet alleen accuraatheid en tijdigheid, maar ook gemak van koppeling aan andere data, de context van het gebruik en potentiële gevolgen van het gebruik. waarde kan afhangen van nog onbekend gebruik en (toekomstig) beleid kan invloed hebben op de waarde van data. Daarmee hebben een aantal grote tech bedrijven het genot van forse rents (netwerkeffecten) en dat hindert concurrentie en innovatie.
• Daarmee is er geen true value van data. 
• maar die is zeker geen nul, en veel beleid en organisaties doen wel alsof het nul is. Bedrijven die dat wel doen, worden hoog gewaardeerd (financieel). 
• Voor overheden die naar data beleid kijken is ook nog van belang dat ze zelf veel data hebben. Ze onder-investeren in data
• De verhouding tussen individuen en de grote techreuzen is onevenwichtig en een afhankelijkheidsrelatie die om aandacht vraagt. 

Tofu en plastic

De NY Times van vrijdag had ook nog een voorpagina verhaal over wat er fout gaat op Oost Java: dioxine in de tofoe. Er wordt veel papier en plastic naar Indonesië geëxporteerd, zeker nu China ons afval niet meer wil verwerken. Veelal gaat het om oud papier, maar soms zit daar heel veel (tot wel 50%) plastic in. In plaats van dat aldaar te scheiden wordt het verkocht als brandmateriaal aan de makers van tofoe. De dioxine is dan overal terug te vinden, met name ook in eieren. Een recente test vond het meest besmette ei ooit in Azië, op 1 na. Maar dat was dan ook een ei in Vietnam naast een van de opslagplaatsen in de Vietnam-oorlog van het beruchte Agent Orange.

Trump en de boeren

Vrijdag was ik bij de OECD in Parijs voor een bijeenkomst van directeuren van ons soort instituten. En dus las ik in de Thalys de internationale kranten. De NY Times had een pagina groot verhaal onder kop "Why farmers are falling out of love with Trump". Blijkbaar broeit het in de mid-west. De sojaboeren hadden daar al flink last van de handelsoorlog met China (waarvoor ze overigens ook flinke compensaties ontvangen). Maar nu blijkt het ook fout te zitten rond bio-ethanol uit mais. Zo'n 20% van de oogst gaat naar die markt voor biobrandstoffen (die het op lange termijn toch moeilijk gaat krijgen door de elektrificering, zo stelt de NY Times nog even). Trump heeft namelijk de kleinere olieraffinaderijen vrijgesteld van de bijmeng-verplichting van biobrandstoffen. En daar is dan na geklaag weer enige compensatie voor beloofd, maar bij de uitwerking blijkt dat minder te zijn dan in de besprekingen is gesuggereerd. Het wekken van verwachtingen leidt tot boosheid.
Het artikel meldt ook nog dat het American Farm Bureau, de Amerikaanse LTO, een boek met standpunten heeft dat 114 pagina's lang is. Van standpunten over elektrische bedrading van machines (moeten knaagdier-resistent zijn) tot het huwelijk (dat is iets tussen mannen en vrouwen).

toekomst verkennen

Ondanks de regen wandelde ik vanmiddag naar het Ministerie van OCW. Voor een boekpresentatie met workshop. Freija van Duijne en Peter van der Wel publiceerden hun boek Toekomst Verkennen - het ultieme denken in organisaties. Ik heb het natuurlijk nog niet gelezen maar de inhoudsopgave en wat kadertjes beloven een boeiend boek. Mijn workshop ging over de toekomst van het toekomst verkennen: waar kan de methodologie beter. Onder leiding van de directeur van STT kwamen we uit op betrekken van alle geledingen, juist ook mensen uit de lastige hoeken van de samenleving, als ook op beter gebruik van data, vooral ook van data die niet officieel verzameld wordt. En niet altijd die kwadranten.... Enfin, het was een mooie vernissage, als je dat van een boekpresentatie mag zeggen.

Voedselwoestijnen in de Midwest

Aan voedsel geen gebrek in de Midwest van VS, zo zou je denken. Het is tenslotte dé landbouwstreek, zij het met wel veel mais. De NY Times kwam vrijdag ïn zijn internationale editie [die ik in Japan oppikte] met het verhaal dat we de food deserts niet alleen moeten zoeken in arme districten in grote steden, waar mensen de wijk niet uitkomen en aangewezen zijn op een supermarkt die vooral processed food verkoopt (ook omdat er te weinig koopkracht is voor groenten en fruit). Juist in het leeglopende platteland verdwijnen nu ook de supermarkten en moeten mensen 50 km of meer rijden om hun dagelijkse boodschappen te doen. En is de super een keer weg, dan wordt het ook erg aantrekkelijk om in zo'n plaatsje te gaan wonen. Zodat het in Illionois, Kansas, Nevada, Allabama en zelfs Florida en die andere staten nog leger wordt. Soms wil een dollar-store als Dollar General zich er nog wel eens vestigen, maar ook lang niet overal.
Het antwoord: self organisation in wat elders een coöperatie wordt genoemd. Maar dat is in deze gebieden die 75% Republikeins zijn, een vies woord. Te socialistisch - hoewel de gebieden groot geworden zijn met landbouwcoöperaties. Wat dat betreft lijken ze op de ex-communistische staten, die houden ook niet van die term. In de VS heet het dus Community Store. Ze verkopen producten die dorpelingen over hebben en halen spullen bij lokale boeren en bij supermarkten verder weg, in bijzonder als grossiers of DCs van supermarkten hun niet willen bevoorraden. En veel vrijwilligers werk. Lokale overheden geven soms subsidie of belastingvoordelen, dat dan weer wel in Trump-land.

NY Times: Empty Shelves in Farm Towns, 8.11.2019

Klimaatslimme technologie bij G20 in Tokyo

Ik gaf vanochtend in Tokyo een presentatie in de G20 MACS workshop over het opschalen van klimaatslimme technologie en praktijken. De presentatie is online. 

Walcheren 1944

In het Zeeuwse familie-archief vond ik ook nog deze indrukwekkende ansichtkaart. Van na de Slag om de Schelde en de bevrijding, ik vermoed dus uit 1945. Stond decennia lang getoond en en te verstoffen op een kast.

75 jaar bevrijdng

Het is vandaag 2 november dat 75 jaar geleden in de ochtend Zoutelande werd bevrijd door de A Troop van het  Engelse 48 Royal Marine Commando. De slag om de Schelde was op een hoogtepunt. Het eiland stond al een maand onder water en 1 november was er een landing bij Westkapelle uitgevoerd. Dat Zoutelande met vooral toch nog forse materiële schade er vanaf kwam mag een klein wonder heten. Het dorp zal deels vol met boerengezinnen die hun boerderij hadden moeten verlaten. Bij het granaatvuur dat de schade veroorzaakte, waren velen bij de vijand in bunkers gaan schuilen. Geen lekkere positie.
Twee zaken waren essentieel voor de goede afloop: de A Troop van de succesvolle Captain Dan Flunder veroverde zonder veel tegenstand 1.5 km duin tussen Westkapelle via Snabbeldorp naar Zoutelande en bevrijdde het dorp nog voor de lunch. Terwijl een veel zwaarder regiment dat al lang met forser geschut had over moeten nemen omdat met veel tegenstand kon verwachten vanuit de Atlantikwall. En in het dorp zelf executeerden Polen-Duitsers hun commandant toen de commando's in zicht kwamen en gaven zich over, omdat kort daarvoor een kameraad was gedeserteerd en daarvoor ook de kogel had gekregen. Dat neemt niet weg dat de angst en de ravage enorm was en een aantal mensen door granaten om het leven kwamen.
Ik ontleen dit alles aan het boek Zoutelande in de Tweede Wereldoorlog van Hans Sakkers en Hans Houterman. Zij gaven dit boek in 2002 uit als een uitgave van de Stichting Bunkerbehoud. Het boek kwam een paar weken geleden mee uit het Zeeuwse familiearchief. Reden om het er zondag jl nog eens met een familielid die het meegemaakt heeft over te hebben.
In het boek veel aandacht voor de bunkers en hun technische details. Maar ook nog voor agrarische zaken: in september moesten veel boerenzoons (die tot nu toe waren vrijgesteld van werkplicht) met paarden en wagen Duitsers naar België transporteren. Met als gevolg dat men zich voor de oogst van herfst 1944 bij lange na geen paarden genoeg had. Op gegeven moment waren er nog 8 in het hele dorp.
De NRC had gisteren overigens een indrukwekkend interview met de Westkappelse gebroeders Gabrielse {93 en 91) die het hebben meegemaakt. Althans de ene, de andere zat in Drenthe. Ze vertelden ook nog wat er mis ging bij Domburg: daar zagen de geallieerden de watertoren voor de kerktoren aan, zodat het dorp werd beschoten, waarbij veel burgerslachtoffers vielen. Een daarvan was mijn overgrootmoeder die via evacuatie van Zoutelande (haar huisje was geconfisceerd in de Atlantikwal) via Brabant daar bij haar dochter terecht gekomen was. Met suikerziekte en gebrek aan medicijnen was een granaatscherf fataal. In het bunkerboek staat bij haar naam een vraagteken achter de overlijdensdatum. Niet alles wordt herinnerd.

Veerkracht van Brabantse varkenshouderij

Een jaartje geleden rondden we ons project over Veerkracht af met een paper over een eeuw veerkracht in de Brabantse varkenshouderij. Ecology and Society publiceerde het gisteren. Akelig actueel paper. Hier is het online.