Hieruit kun je afleiden dat het beschermen van de landbouw bijdraagt aan de bevolkingsomvang: meer mensen blijven door de hogere prijzen boer en kunnen zich als boer ook meer kinderen permitteren. Dat dit effect rechtstreeks en niet gering is, tonen twee Franse historisch economen, Vincent Bignon en Cecilia Garcia-Penalosa, aan in een paper dat ze onlangs gaven voor de Engelse Economic History Society, zo meldt The Economist van 16 april. Het duo keek naar het Méline-tarief, een beschermend tarief op graan dat in 1892 werd ingevoerd. Gevolg was een stijging van de voedselprijzen met meer dan 25% en hogere agrarische inkomens. In de districten die het meest van het tarief profiteerden, steeg het geboortecijfer nadat het een eeuw was gedaald. Bovendien gingen minder kinderen naar de lagere school, het zette de regio's op dat vlak 15 jaar terug in de tijd.
Dat is verklaarbaar doordat de agrarische lonen stegen waarmee ongeschoolde arbeid relatief aantrekkelijker werd dan geschoolde en dus een investering in schoolbezoek minder opleverde. De achterblijvende investering in intellectueel kapitaal zou zelfs bijdragen aan de verklaring waarom of het VK (dat niet reguleerde) in het begin van de 20e eeuw het beter deed dan Frankrijk.
The Economist trekt de lijn door naar de huidige situatie in Afrika. Niet naar die in Frankrijk waar het geboortecijfer ook hoger ligt dan in vele omringende landen....
The Economist: The toll of tariffs, 16 april 2016
Geen opmerkingen:
Een reactie posten