Chinese landgrabbing in Frankrijk

Een paginagroot artikel met mooie foto van bloeiend koolzaad, maandag in de NRC, dat tot nadenken stemt. Een Chinees bedrijf is bezig 10.000 ha akkerbouwgrond in het departement Indres op te kopen. Ze hebben al 1700 ha in handen. Dat blijkt omstreden.
Economisch zijn die vraagtekens niet zo duidelijk. Het departement is nota bene bezig om Chinese investeerders aan te trekken, maar blijkbaar was het niet de bedoeling dat het om geld voor heilige akkerbouwgrond ging. Maar what's new: er zijn elders in Frankrijk al meer dan 100 wijnchateaux in Chinese handen, zo meldt het artikel.

Wat het niet meldt is dat bij mijn weten er al heel lang een deel van de Franse akkerbouwgrond in handen is van buitenlandse mogendheden: de prins van Monaco en via de kerk ook Vaticaanstad. Dat is blijkbaar beduidend minder omstreden.
De Chinese grond wordt gewoon beboerd en de producten komen in Frankrijk op de markt, dus wat dat betreft verandert er niet veel (en voor de prijsvorming zou het wellicht niet gek zijn als de Chinezen de productie uit de markt haalden en verschepen naar China). Doordat er vooral boerderijen zonder opvolger worden gekocht kan de koper wel meteen een mooie schaalvergroting doorvoeren. Maar dat levert natuurlijk enige desertification op: er staan wat woningen leeg.
De verkopende boeren zijn gelukkig met hun transactie. Een van de geïnterviewden had zijn bedrijf al enige tijd te koop staan en krijgt nu een mooie prijs. De prijs is geëxplodeerd van 4.000 naar 11.000 euro.
Daar zit natuurlijk meteen het probleem voor jonge boeren of anderen die gedacht hadden nog wat uit te breiden, die kunnen die prijzen niet betalen. Anderzijds: als ze wel kunnen pachten hebben er een paar meteen een mooie financiering, waarom  moet een boer eigenaar zijn van zijn grond en kan hij of zij niet pachten van de prins van Monaco of de miljonair uit Shanghai.
Ook omstreden is de constructie rond de aankoop: met koopt niet de grond maar de onderneming van de boer, via alle aandelen min 1. Daarmee ontloopt het Chinese bedrijf Hong Yang een toets door de staat op de overdracht van exploitatievergunningen die blijkbaar nodig zijn in Frankrijk.  Betekent overigens dat de boer op een of andere manier een beetje verantwoordelijk blijft, onduidelijk in het artikel is wat dat risico is en hoe het beloond wordt.
Tot slot de vraag wat deze ontwikkeling verklaart. Mijn gok: er is veel zwerfgeld op zoek naar enig rendement en dat wordt met alle 9 miljard verhalen in de landbouw gezocht. En in stabiele landen. Sommigen vrezen op termijn ook inflatie nu er zoveel geld de wereld in gepompt wordt. Waarmee er dus een grondprijsbubble kan ontstaan. Als boeren op basis daarvan gaan lenen om zelf uit te breiden kunnen ze nog aardig in de problemen komen. What goes up, must come down. Die economische wet geldt ook in Frankrijk.