Internationale bedrijfsvergelijking is hard nodig om je eigen positie te bepalen. Het gebeurt te weinig. Op een bijeenkomst bij Foodlog klaagde ik gisteren nog dat het typerend is dat de oude LEI-uitgave De Nederlandse Landbouw op het Europese Scorebord niet meer wordt gemaakt (nee het was vroeger niet altijdbeter en we moeten meer verlangen naar de toekomst betoogde Annemieke Nijhof in haar keynote op de R;i conferentie deze week). En we dus weinng zien hoe de concurrentiepositie terugloopt (zoals de eerste twee uitgaves documenteerden: van de koppositie naar de kopgroep).
Enfin, de nieuwe uitgave van Melk van het Noorden voorziet deels in de behoefte met een mooi interview met Henk Schoonvelde. De boer uit Kockengen (270 stuks melkvee) is voorzitter van EDF, de Europeand Dairy Farmers Nederland. Hij wijst op het voordeel van schaalvergroting, en noemt dat verdunning van kosten. Hij constateert dat Nederlandse melkveehouders inmiddels koploper in Europa zijn qua kostprijs, en dat is dan de hoogste kostprijs, niet de laagste zo begrijp ik. "Na 2015 rolden we van de ene naar de andere uitdaging en hadden we soms 10 jaar nodig om investeringen terug te verdienen waar dat in andere landen drie jaar is. Tot voor kort hadden we het voordeel van een sterk opererend FrieslandCampina en zeer lage rentes. Beide voordelen zijn inmiddels flink verminderd. Wat daarbij speelt, is dat de collega's in het buitenland gemiddeld meer en goedkoper groeiden in omvang. Op die wijze verdunnen zij hun kosten en verhogen ze hun marges".
En: Denemarken is een goed voorbeeld. Die hebben na hun grondmarktcrisis jarenlang stilgestaan in ontwikkeling en je zag hun kostprijs toen enorm toenemen. De laatste jaren maken ze daar een inhaalslag in efficiency, opnieuw mede door het verdunningseffect te laten optreden. Hun kostprijs ligt inmiddels weer duidelijk onder die van ons." Schoonvelde vreest voor een soort Oostenrijks model alhier, waarbij je een melkveebedrijf hebt als bijbaan.
Waarvan acte.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten