De excursie in Parkstad was buitengewoon interessant. Ik kende Heerlen niet, maar gaat dat zien. Een zeer bijzonder stationsgebied, ontwikkeld door een kunstenaar (en niet een erkende architect) met een sprookjesachtige sfeer, het glaspaleis uit de tijd dat Heerlen de rijkste stad van Nederland was en meer. De mijnsluiting en het gelijktijdig uit beeld raken van de katholieke kerk deed de instituties wegvallen, en leidde tot omvangrijke kommer en kwel die zich generaties voortplant. Aangeleerde zelf-onredzaamheid noemde iemand het. Het aloude Maastricht profiteerde meer dan de mijnstreek van de compensatiegelden, zo wordt bij de verhuizing van DSM weer ter sprake gebracht. Als lectuur werd het boek Het Geluk van Limburg aanbevolen. Gaan we nog eens lezen.
Maar we zagen ook een indrukwekkende vitaliteit. In cultuur en ondernemerschap. Met nu een medisch-logistieke cluster. En als de grens er niet zou zijn zou de integratie met booming Aken en zijn grote TU nog meer opleving brengen. En voor wandelaars: het heet niet voor niets Parkstad, hier is veel te doen. En de oude abdij heeft nu veel meer functies dan die van het grootseminarie, inclusief Escape Room. Wie een weekje uit de Randstad wil ontsnappen kan in het hotel uitstekend terecht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten