De Nobelprijs Economie gaat dit jaar naar de macro-economen Christopher Sims en Thomas Sargent. Die bouwden onafhankelijk van elkaar in hun macro-economische modellen voort op het idee van Robert Lucas over rationele verwachtingen: burgers laten zich niet bedriegen en schatten de effecten van overheidsbeleid in, zodat dat beleid minder effecties is dan je wel denkt.
Volgens verschillende krantencommentaren lijkt het nogal gek in deze crisis de prijs aan macro-economen te geven, nu die modellen niet in staat zijn geweest de crisis te voorspellen, laat staan te voorkomen. Macro is even uit. Toch, zo geven de betere kranten aan, is het signaal nog niet zo gek: een deel van het huidige crisisbeleid kon ook wel eens weinig effectief zijn omdat mensen verder kijken dan het onmiddelijke effect. En dus toch lekker hun schulden blijven aflossen en niet gaan consumeren.
Zoals de Financial Times dinsdag schreef: deze modellen met rationele verwachtingen constateren wat ook president Abraham Linconln al zei: you can fool some people all of the time, and all of the people some of the time. But you cannot fool all of the people all of the time.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten