Social Farming is wat wij zo ongeveer zorglandbouw noemen. Een Italiaanse collega stelde me gisteren een leerzaam boekje ter hand over dit fenomeen. Resultaat van een EU project. Een inventarisatie leert dat je allerlei combinaties hebt van landbouw en zorg (waarbij zorg uiteenloopt van verzorgen van demente bejaarden tot resocialisatie van werklozen, drugsverslaafden en gehandicapten), en allerlei organisatievormen: in Nederland en Belgie zijn het vooral boeren die een nieuwe functie hebben ontdekt, in Italie zijn het ook cooperaties die als een soort sociale werkplaats lijken te functioneren.
Naast de historie lijken vooral ook de instituties er toe te doen, waarbij Nederland in de zorg ver voorop loopt. Als je marktwerking en certificering althans als vooroplopen wil zien.
Mooi uitgegeven boekje dat lekker in de hand ligt trouwens, er zijn EU projecten die dat slechter doen. En een mooie literatuurverwijzing. In de literatuurverwijzingen in het boekje zelf zag ik dat mijn oud-directeuren Maris en De Veer in de ERAE van 1973 een artikel over trends in de Nederlandse landbouw hebben gepubliceerd - ook die klassieker was me eerder ontgaan.
F. Di Iacovo and D. O' Connor (eds): Supporting policies for social farming in Europe, Firenze (Italy), 2009
Geen opmerkingen:
Een reactie posten