De Nobelprijs economie ging dit jaar naar Richard Thaler. Niet de eerste die hem krijgt voor behavorial economics. The Economist van 14 oktober legde nog eens uit dat Thaler onze hersenen ziet als een constante strijd tussen de doener en de planner. De eerste wil korte termijn beloning, de tweede gaat voor de langere termijn. Wilskracht kan de eerste overwinnen, maar dat kost energie. Keuzes zijn dus niet constant in de tijd, mensen wisselen. Een keuze-architectuur die de planner een handje helpt ten opzichte van de doener kan dus helpen. Zoals de befaamde opt-in (je moet moeite doen om niet mee te doen aan bv. een collectieve regeling).Thaler werkte ook aan wat mensen fair vinden. Een begrip dat de econoom eigenlijk niet kent, maar laat mensen een bedrag tussen zichzelf en een ander verdelen en ze komen op 50/50 uit. Dat vind men fair, net als prijzen verhogen bij schaarste in noodsiutaties als unfair wordt gezien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten