Het blijkt dat de onzekerheden in de klimaatmodellen er weinig toe doen. De onzekerheden zitten in de sociaal-economische aannames voor komende deccennia: groeien we hard of niet en stoten we daarbij veel of minder broeikasgassen uit. De klimaatmodelleurs praten over een A-wereld met veel mensen en veel groei en een E-wereld met stabilisatie. Onhandige letter-afkortingen overigens.
Vooral voor de Balkan en Turkeije maakt het nogal wat uit. De auteur stelde dan ook dat er meer geld moet naar sociaal-economische modellen en dat het wel wat minder kan met de klimaatmodellen.
De effecten zijn ook vooral afhankelijk van het adaptief vermogen van de landbouw. En die hangt weer af van hoe rijk een samenleving is (want dan kun je meer in technologie e.d. investeren). Wat tot de conclusie leidde dat klimaatmaatregelen eigenlijk vooral ontwikkelingsbeleid is voor de regio's Midden Amerika, Oost-Afrika en ZO Azie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten