London Zoo

"Voedertijd, elke vrijdag, was ook een populaire attractie. Levende witte muizen en konijen werden aan de boa gevoerd onder het oog van bewonderende massa's die voor een groot deel uit Victoriaanse kinderen bestonden. Er waren mensen die (zoals Dickens) ontzet waren door het publieke vermaak en dat ook meldden in brieven aan The Times. Minder sentimentele mensen antwoordden dat het hypocriet was om te klagen over natuurlijke roofdieren, terwijl de mens zichzelf nog steeds vetmestte met dierlijk vlees [..]"
Deze passage over de eerste grote dierentuin in Londen, the Zoo, een verschijnsel mogelijk gemaakt door de 3e industriele golf met staal en glas, komt uit het fraaie boek van Simon Schama "Landschap en herinnering / Landscape and memories". Het boek is al meer dan 15 jaar oud, maar het kwam er bij mij maar niet van het te lezen. Bij vlagen las ik afgelopen jaar de 600 pagina's in de paperback uitvoering.
Een geweldige ideeengeschiedenis over hoe de mens tegen landschap aankeek (en kijkt) en er mee omging. Over de rages van tuinen en watervallen, over de mystiek van bos en over de opkomst van het bergbeklimmen. En dus over het idee de verre natuur dichtbij te halen en aapjes te gaan kijken. Komende dagen nog wat passages die me troffen (als bruikbaar).