De ene is Biochar - een fancy naam voor het spul dat overblijft als je biomassa met weinig zuurstof verbrandt voor energiewinning. Dat lijkt dus op houtskool, dat ook zo gemaakt wordt. Het is een zeer stabiele vorm van organische stof en die kun je in de bodem brengen, waardoor de bodemkwaliteit verbetert, er hogere gewasopbrengsten ontstaan en de CO2 voor lange tijd wordt vastgelegd. Zo is landbouw dus niet een probleem, maar ook deel van de oplossing van klimaatsproblemen (overigens afhankelijk van waar de biomassa vandaan kwam, zo vermoed ik).
Robotbietenrooier
Het tweede voorbeeld is de robot-bietenrooier. Akkerland en Kiemkracht constateren "de schaalvergroting gaat snel en dat heeft geleid tot steeds grotere, bredere en vooral zwaardere machines". Dat lijkt me geschreven uit het perspectief van de boer die een grotere John Deere koopt als hij er 30 ha bij heeft gekocht. De econoom rekent dit natuurlijk fout en ziet liever de omgekeerde redenering: het feit dat we steeds grotere en bredere machines kunnen maken leidt tot kostprijsverlaging en dat heeft geleid / leidt tot schaalvergroting.
Enfin, die machines worden dus zwaarder en zeker op de relatief slappe Nederlandse bodems veroorzaakt dat schade door verdichting. Misschien dat de biochar daar ook in helpt (?) en sommige boeren leggen met GPS rijpaden aan. Maar Innovatienetwerk en Kiemkracht ontwikkelen de eenrijige robot bietenrooier die met kleine transportwagentjes volledig onbemand en spoorloos de bieten rooit. Mooie ontwikkeling die pas echt tot schaalvergroting zal leiden.
Niet alleen vanuit de lange golfteheorie en ICT optiek is dit voorbeeld interessant, maar ook vanuit de ontwikkelingen in het agrarische kennisssyteem. Het idee wordt ontwikkeld door master studenten technische bedrijfskunde in Groningen met het robotica-instituut DFKI in Bremen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten