de Voor

heet de eerste en centraal gelegen straat in het dorp waar ik opgroeide. Maar ook de titel van een eenmalig magazine dat ZLTO uitgaf bij het afscheid van voorzitter Hans Huijbers, begin april  Ik kon er niet bij zijn vanwege verblijf in Dijon, maar kreeg een exemplaar bij een bedrijfsbezoek aan een ZLTO-bestuurder net over de Moerdijk, vorige week. (interessant gebied daar bij Zevenbergschen Hoek overigens, ooit deel van Holland). Waarvoor dank.
Enfin, interessant blad. Herman Wijffels zet nog eens uiteen dat we in een volgende fase van de beschaving / verlichting / industriële revolutie zitten. Oude vormen moeten herijkt. De industrialisatie heeft teveel geleid tot problemen in zwakke schakels: bij consumenten en bij milieu en natuur - waar de boer op aangekeken wordt. En Ton Duffhues gaat terug naar Marcus Terentius Varro, de Romein (116-27 BC) die zich al bezig hield met de definitie van landbouw. De discussie was of de veehouders / herders er ook bij hoorden of niet. Mooi citaat voor de opening van een paper.
Verder wat inkijkjes in oude kwesties en bestuurlijke netwerken. Waarbij een paar auteurs weer terug grijpen op de jaren 50 als Nooit meer honger (op Foodlog deconstrueerden we dat paradigma al eens, het ging al snel om nooit meer gebrek aan dollars). En een enkeling laat de spanningen rond de Brabantse veehouderij in de jaren 90 beginnen, even vergetend dat Gerrit Braks de mestwetgeving al medio jaren 80 af moest kondigen. ZLTO heeft afgelopen jaren ook nogal wat aan ICT gedaan, maar dat onderwerp heeft de printer niet gehaald.
Maar verder een mooie uitgave. Ik eindig met een zeer bruikbare observatie van Dick Veerman: "Ons land doet beleidsmatig aan 'boertje pesten'. [..] Onmiskenbaar optredende marktkrachten hollen boeren, verwerkers, bodem en landschap uit. Dat weten boeren. [..] Beleidsmakers maakten al die malle regeltjes omdat ze al minstens twee decennia niet wilden zeggen hoeveel minder productie Nederland moet willen in het kader van zijn milieudruk. Onderwijl beloofden ze boeren dat er ook voor hun kinderen toekomst is, als ze maar zouden voldoen aan steeds nieuwere regels en keurmerken. Mogelijk hoopten ze dat het typisch Nederlandse 'meer output met minder inputs' denken net als in de 20ste eeuw de marktkrachten nog een keer zou kunnen verslaan. Die tijd is voorbij. Hun regelbeleid veroorzaakt nu een ijskoude sanering omdat ze hun handen niet durfden te branden aan een warme of geleide." Kan het ontwikkelings- en snaeringsfonds weer terugkomen?