In het blad The Broker schetst de Braziliaanse hoogleraar Da Veiga de historie van het nadenken over de indicator GDP als maat voor de kwaliteit van leven. Dat in het kader van het Stiglitz rapport dat daar voor Sarkozy over nagedacht heeft.
Mooi overzicht met als conclusie dat GDP weinig zegt over huishoudinkomen (het is een productiemaatstaf) en dat er daarnaast zoiets is als Quality of Life, die om meerdere andere indicatoren vraagt. En duurzaamheid of sustainable income is weer heel wat anders.
Enfin, dat GDP een indicator is met gebreken leerde ik al van mijn eerste economieleraar op de middelbare school. Hij raadde aan dat arbeiders zouden scheiden, maar wel bleven samenwonen en aan het eind van de week hun loonzakje (dat had je toen nog) zouden afdragen. Ofwel maak van de echtgenote een huishoudster en het GDP verdubbelt. Sprak de feministische medestudentes ook altijd erg aan.
Jose Eli da Veiga: How to measure well being - cutting to the core In The Broker issue 19 April 2010
Geen opmerkingen:
Een reactie posten