Zijn suggestie dat het gerechtshof maar eens een prejudiciele vraag in Luxemburg moet stellen, lijkt me een goede. Want in Duitsland ligt er al een uitspraak in hoogste instantie dat het het eigendom van de pachter is. Nu komt het wel meer voor dat er in Brussel gemeenschappelijk landbouwbeleid wordt gemaakt en dat teruggekeerd in eigen land ieder zijn weg gaat: het al of niet verhandelbaar maken van melkquota (en het creeeren van enorme vermogens) is daar een voorbeeld van, en het lijkt er ook op dat de belastingheffing over de toeslagrechten nogal verschilt (zo constateerden we dit voorjaar als economen op een seminar in Wye College).
Economen zouden eens moeten kijken wat dit nu betekent voor het zogenaamde level playing field. Dat effect kon wel een groter zijn dan de bij boeren onder de koffie veel besproken klachten van het wel of niet toestaan van een bepaald bestrijdingsmiddel in een land.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten