Bericht uit Finland

Begin deze week was ik een aantal dagen in Finland. Voor de 15e PACIOLI workshop waarin we mensen bijeenbrengen die interesse hebben in innovatie in landbouwboekhouden en daarop gebaseerde informatiesystemen voor onderzoek en beleid. Dat onderwerp is spannender dan je denkt. Zo hadden we de wereldwijde primeur van het vergelijken van inkomensverdeling in Europa, Canada en de US. Ik leerde er dat 17% van de amerikaanse boeren maar net boven de telgrens van 1000 dollar productie per jaar komt, omdat ze "punten" krijgen voor het nut van hun paarden, het gras dat ze eventueel hadden kunnen oogsten en nog wat subsidies.
Van mij mag je het aantal echte commerciele boeren dus op minstens 2o% lager schatten dan de officiele statistieken aangeven. Geen wonder dat het inkomen van buiten het landbouwbedrijf in de VS minstens 90% van het inkomen is en op zich al hoger is dan de inkomens in de rest van de samenleving. Het wordt tijd dat we het etiket boer gebruiken voor mensen die minstens 3/4 van hun inkomen uit de landbouw halen. De rest lijken me plattelandsbewoners met paarden of schapen. Ook interessant, maar niet voor het landbouwbeleid.

De Finse landbouw heeft een bijzondere historie. Ze was lange tijd Zweeds (enorme grootlandbouwbedrijven) en daarna Russisch. Tijdens de Russische revolutie (1917) zagen de Finnen kans de onafhankelijkheid uit te roepen. Er kwam toen hier en daar nog slash-and-burn cultuur voor: kap een bos, verbrand dat wat niet naar de houtindustrie gaat en gebruik het een paar jaar zonder veel kunstmest tot de bomen weer opschieten. Het aantal groeidagen is er laag en de concurrentiepositie navenant slecht.

Biofuel
Een Finse collega vertelde me dat men in Finland niet veel in bio fuel uit de landbouw ziet, vermoedelijk is het veel efficienter daarvoor bomen te telen. Sinds kort worden voor dat doel ook alle wortels e.d. afgevoerd. Over het nut van de verwerking van afval in bio-fuel is iedereen het wel eens. Ook de OECD die deze week een kritisch rapport over bio-fuel maakte (waarin alleen de Braziliaanse ethanol en de afval als milieutechnisch zinvol en economisch haalbaar worden geklassificeerd).
In the Economist werd afgelopen week in verschillende verhalen geconstateerd dat ook kernenergie weer in de mode komt, en minder problematisch geworden is wat betreft afval-opslag. En dan is er nog de waterstof economie.
Allemaal ontwikkelingen om goed in de gaten te houden als je inzet op tweede generatie energieproduktie of grondaankopen in de Oekraine.

Op de foto een Finse windmolen in een privaat openlucht museum