Het Blad, zoals het magazine van NRC-Handelsblad zichzelf tegenwoordig met enige arrogantie noemt, had vorige week een paar mooie verhalen. Allereerst over zo ongeveer de laatste Nederlandse riviervissers. Frans en Frans (jr) Komen. Ze verdienen aardig aan de vis en worden betaald om palingen voorbij een waterkrachtcentrale te helpen. Dat zij het gered hebben in de concurrentie komt doordat ze alle dubbeltjes opzij hebben gelegd om heerlijke visrechten te kopen: "waar onze collega's elk jaar een duurbetaalde vakantie namen, hebben wij sinds 1975 elk jaar gespaard. En zodra die oude zakelijke rechten vrijkwamen, bijvoorbeeld omdat de eigenaar die ze bezat overleed, waren wij de man". Zo scharrelden ze een aanzienlijk visareaal bij elkaar. Tegen die rechten wordt overigens regelmatig geprocedeerd, onder andere door sportvissers, maar Komen's jongste zoon is maritiem advocaat en bewaakt de oude rechten. En Unesco heeft ze op de lijst immaterieel erfgoed gezet. En dus vissen ze ook op vissers: vooral buitenlanders die een hengel uitgooien en dan 50 euro kwijt zijn voor hun visrecht. Mooi voorbeeld dus van een immaterieel actief en hoe het de kleine man beschermt.
weblog over de toekomst van de Nederlandse landbouw en het platteland. Gemotiveerd vanuit het werk als econoom, de nevenfuncties als bestuurder en de woonomgeving van de moderator, maar als persoonlijke stellingname geheel buiten de verantwoordelijkheid van mijn werkgevers - zoals het hoort bij een weblog.
zondag 15 november 2020
Heerlijke vis[rechten]
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten