universitair personeelsbeleid

De laatste bijdrage van papers in de bundel van Colombatto waaruit ik afgelopen blogs citeerde, is een van de leukere. Dat krijg je als hooggeleerden de theorie op hun eigen situatie gaan toepassen. Ryan Amacher en Roge Meiners schreven het paper "Property rights in higher education"  Ze analyseren het systeem van tenure op universiteiten. Tenure betekent een aanstelling voor het leven, zolang je geen onethische wangedragingen begaat ben je eigenlijk niet te ontslaan.
De heren schrijven perfect op waarom het me nooit iets geleken heeft om manager van zo'n systeem van arbeiderszelfsbestuur te zijn. Ik citeer:
"administrators who take actions that would be normal in a for-profit organisation, such as dismissing the worst tenured faculty members and abolishing poorly-performing programs, send chills through the ranks of everyone who woriies that they are or might become deadwood. If faculty want assurances that tenure means a life senecure, which is not what tenure grants legally, they have strong incentives, usually under the guise of academic freedom, to protest any move against incompetent facultty. Secure property rights in employment are valued by most faculty, so they have little incentive to support administrators who like to terminate the employment of the least comeptent as it could mean insecure employment rights for all. Unlike in a for-profit organisation, where bad employees can cost everyone money and it is understood that employment rights are insecure, at a college, and unproductive professor is unlikely to lower the income of another faculty."

Nog een keer de referentie: E. Colombatto (ed) The Economics of Property Rights. Elgar Companion; 2004