Comment nourir le monde?

Chester

Ik zit vandaag alweer in Parijs. Goede aanleiding om je te attenderen op een boekje mocht je je Frans willen onderhouden. Bij een vorig bezoek aan de lichtstad hield ik in het Engels een lezing bij de business school Essec, en beantwoordde (ook in het Engels) wat in het Frans gestelde vragen.
De organisator was enthousiast over deze flexibiliteit en gaf me een boekje met essays. En de aanmoediging om daarmee mijn Frans verder te oefenen - hoe dat bedoeld was heb ik in zijn Engels niet geheel kunnen interpreteren.
Enfin, het zijn interessant essays, waaronder van mij bekende auteurs zoals Francis Declerck (Essec), Carmel Cahill (OECD) en Tomas Garcia Azcarate (DG Agri). Ook de oud-minister van landbouw Henri Nallet schreef mee over de vraag hoe we de wereld voeden. Uitgegeven bij l'Aube en positief besproken in Le Monde.
Voor wie hier zijn Frans wil oefenen een mooi citaat van de filosoof André Comte-Sponville, die beschrijft hoe zijn tweede huisje in het schitterende Normandische bocage landschap door weinig natuur is omgeven, maar door een gemaakt landschap. Wat hem verleidt tot de passage:

La nature n'est pas Dieu
Ce n'est pas une raison pour adorer la nature, encore moins pour la diviniser! Quand j'entends les débats autour de l'environnement et de l'ecologie, souvent dominés pare les bons sentiments, la naivité ou la nostalgie (la bonne nature, la mauvaise science), j'ai toujours envie de rappeler que la nature n'est pas Dieu. Cette espèce de retour à une forme de panthéisme écolo-bobo-naif me paraît une régression formidable. La nature n'est pas Dieu; la technique n'est pas le Diable.