Is het zinvol om aan een product meer informatie toe te voegen, is het nuttig om aan te geven dat de melk uit Kampereiland komt en wat de CO2 uitstoot en bestrijdingsmiddelengebruik in productie was? Of jaagt dat de maker maar op kosten en erger, jaagt het consumenten weg? En als het zinvol is, zeker alleen voor de meest duurzame melk ?
 |
| wijn vraagt om informatie |
Economen in de VS hebben het eens uitgeprobeerd met auto's. Ze hebben 8000 tweedehands auto's die in de verkoop via een veiling waren in twee willekeurige groepen verdeeld, en van de ene groep de standaard informatie voor potentiele kopers beschikbaar gemaakt (bouwjaar, km-stand) en van de andere helft gedetailleerde informatie gegeven over de staat van de lak en wat er eerder mee gebeurd was.De effecten waren conform de theorie: in een veiling levert meer informatie betere prijzen op omdat de kopers beter kunnen kiezen wat ze willen. In de autoveiling pakte dat het best uit voor de tweede groep (met informatie): daarvan werden er meer verkocht en tegen betere prijzen. En dat gold nota bene het meest voor de auto's in slechte conditie: kans op een verkoop steeg met 23%, prijzen met 5%. Maar het is geen wet van Meden en Perzen. Er zijn studies die aantonen dat consumenten die teveel keuze krijgen, keuzestress ervaren en niet kopen maar wegwandelen. Een experiment op eBay leerde dat het daarom goed kan zijn kopers in te delen in nieuwe en ervaren kopers. Kopers, verkopers en de marktmeester eBay profiteren van meer omzet. Of dit ook allemaal geldt voor voedingsmiddelen en duurzaamheidsdata zou eens moeten worden uitgezocht en uitgeprobeerd. Als een consument uit 80 soorten en verpakkingen thee kan kiezen lijkt er bij veel producten nog wel wat differentiatie mogelijk. Ook met duurzaamheidsdata en juist de minst duurzame producten hebben daarvan misschien wel minder te vrezen dan men denkt. Wie test de hypotheses?
Ontleend aan The Economist 24.11.2012 Micro stars, macro effects
Geen opmerkingen:
Een reactie posten