"ik weet nog hoe het was / de boerenkinderen in de klas / een kar die ratelt op de keien". Het chanson "het Dorp" van Wim Sonneveld vertolkt meer dan enig ander Nederlands lied het beeld dat veel Nederlanders hebben overgehouden aan de vakantie in de jaren vijftig of zestig bij oma of tante op de boerderij.
Intussen is het platteland drastisch verandert, maar de nostalgische hang naar dat oude platteland dat in ons geheugen gegrift staat en dat we in de stad nog zo koesteren, is springlevend. Met alle politieke gevolgen die erbij horen.
Maar misschien is er toch goed nieuws en zijn we het laatste jaar realistischer geworden. De Top 2000 van Radio 2 maakt het mogelijk de behoefte aan plattelandsromantiek te meten. In 1999 haalde Het Dorp notering 36, een van de best genoteerde Nederlandstalige liederen. In 2003 zakte het nummer zo'n 10 plaatsen weg, maar vorig jaar was er de hoogste notering ooit: de 29ste plaats. Dit jaar (2007) daalt het nummer naar de laagste plaats ooit: 53 (zie grafiek). En moet nog een stuk of 7 Nederlandstalige liederen voor laten gaan - inderdaad inclusief Guus Meeuwis zijn "Brabant".
Is er minder behoefte aan nostalgie?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten