De kassen heb ik gisteren gemist, want met zo'n 1500 veehouders was ik te gast in DeFabrique in Maarssen. In de oude mengvoederfabriek (als ik het wel heb van UT Delfia) vierden we het veertig jarig bestaan van Duynie b.v. Een toepasselijke locatie voor een feestje van een veevoerleverancier. Veertig jaar geleden opgericht door twee ondernemers om bijproducten uit de voedingsmiddelenindustrie af te zetten.Vooral na deelname door Aviko in de jaren negentig, de frietfabriek die zijn afval graag goed afgezet ziet, heeft het bedrijf een forse groei doorgemaakt en is nu zelfs aan het internationaliseren. En maakt daarmee ook deel uit van de biobased economy. Zo worden in de Nederlandse land- en tuinbouw afvalproducten tot waarde gebracht. Anderen zien er onwetend soms voedselverliezen in, maar in werkelijkheid is sprake van een verfijnd economisch systeem om productstromen tot een zo optimaal mogelijke bestemming te brengen.
Na 40 jaar dus een goede aanleiding voor een perfect feestje op een mooie locatie. Een lasershow presenteerde een nieuw logo van het bedrijf met nieuwe pay off ('voer met verstand') die slim aan advies en voedselveiligheid appeleert.
.
Kom van dat dak af
De fabrieksgesprekken gingen onder andere over het openhartige interview in de NRC van Annie Schreijer-Pierik, de CDA voorzitster van de 2e kamercommissie voor landbouw. Ze geeft er duidelijk in aan gedreven te zijn door de opbouw van het ouderlijke pachtbedrijfje naar een mooie eigen boerderij. Ze is dan ook bang voor de invloed van het grootkapitaal: haar uitspraak dat het wat dat betreft 5 voor 12 is zou wel eens erg waar kunnen zijn, al is voor mij de vraag of dat dan erg is. Ze mist tegen de achtergrond van de emancipatie van de sector de waardering voor de landbouw, maar ja die komt niet vanzelf. Onder een nieuw biertje van Bavaria dat naar de naam Swinckels luistert (leuk flesje) bedacht ik me dat DeFabrique ook wel weer bij zal dragen aan het onzinnige idee dat de landbouw uit Nederland verdwijnt.
Het kamerlid maakte zich ook erg boos op Jeroen Pauw vanwege zijn aftiteling in pseudo-twents. Op ons fabrieksfeestje maakte de presentatrice die fout ook, maar de in een smetteloos wit jasje geklede oude rocker Peter Koelewijn begreep hoe je boeren in beweging krijgt: je begint bij 'ons Brabanders'. Na 40 jaar schuur- en andere feestjes met de grootste klassieker uit de Nederlandse pophistorie eindelijk een keer live: 'kom van dat dak af'. Daar was geen woord Frans bij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten