dinsdag 20 november 2007

wiet komt naar de wei en andere actualiteiten

Wietteelt verschuift van de stad naar het platteland, zo meldde de Erasmus Universiteit vorige week in het Agrarisch Dagblad. Omdat de controle in de stad toeneemt: er worden er nu zo'n 6000 per jaar ontmanteld. Op het platteland staan er nog wel wat lege schuren en schuurtjes. Gezien de grote economische waarde van wiet, lijkt me dat de beste bijdrage aan de plattelandseconomie van de overheid in jaren.
Tot die lege schuurtjes behoren, als het aan de regering ligt, ook de drankketen voor jongeren die droog komen te staan en moeten worden ontmanteld. In een discussie op BNR wezen wat discussanten, waaronder ex-CEO Antony Burgmans van Unilever, er op dat onderzoek van het Trimbos instituut uitwijst dat dit soort maatregelen niet helpt. Het enige dat mogelijk helpt is de ouders aanspreken op hun opvoedkundige taak en kinderverwaarlozing, en zeker niet als overheid proberen in het private leven te intervenieren (zonder voldoende controlemogelijkheden) en ook nog stoer gedrag uitlokken. Het is trouwens een verschijnsel dat al oud is. Het in zuidafrikaanse handen overgegane Grolsch is er groot van geworden en in een kerstvakantie midden in de jaren zeventig zat ik als lid van een plattelandsjongerenorganisatie (J19nu) met de burgemeester van de gemeente Dronten in spoedoverleg over het schuurfeestenbeleid. De uitdrukking detournement de pouvoir (die in net uit Algra had geleerd bij het vak Recht) deed toen wonderen, maar dat terzijde.

De stad verliest dan wellicht de economische waarde van de wiet, maar de economische waarde van de bomen kan nog weer verder naar boven worden bijgesteld. De kastanjeboom van Anne Frank is natuurlijk een bijzondere, de combinatie Achterhuis en monumentale boom in de grachtengordel jaagt de waarde sterk op. Gisteravond was de buurman van de boom in het NOSjournaal - een kastanje van wat wel eens de laatste oogst zou kunnen zijn, deed op E-bay nu 700 dollar. Gedevalueerde US-dollar weliswaar, maar voor hem toch letterlijk een windfall profit.
Dat is weer een extra bewijs voor mijn favoriete verhaal aan de Finse borreltafel: dat de bomen en die paar ha bos in Nederland meer waard zijn dan de hele Finse houtvoorraad. Hoewel ik met de huidige houtprijzen dat wellicht nog eens moet narekenen.
.
Op de foto het snoeien van minder monumentale populieren langs mijn achtertuin.

Geen opmerkingen: