Rondje over de Delta

Ter inspiratie van een essay over de Zuidwestelijke delta mocht ik van Rijkswaterstaat gistermiddag een rondje boven Zuidwest Nederland vliegen. Een onvergetelijke ervaring, dus als je ooit de kans krijgt of wat geld over wilt hebben voor een leuke middag (de mevrouw die voor ons vloog was in de lucht met ringen en champagne ten huwelijk gevraagd): doen.

Een paar indrukken: er is heel veel water en er zijn mooie zandplaten in de voordelta en de Scheldes, met zeehonden en al. Meer water dan je met de auto realiseert, want met een vliegtuigje ben je zo over de koppen van de eilanden (waar de wegen vaak slingeren of er wat schuin over heen gaan) en je ziet altijd de volgende zeearm(en).

Ook mooi: het gebied net ten noorden van Zestienhoven en Midden Delfland en het industriele Westland met mooie grote kassen van boven af. Lelijk daarentegen, meer nog vanuit de lucht dan op het land, is dat verspreide glas op de eilanden of in West-Brabant.
Verder heel veel recreatieparken en sommige daarvan maken een laagwaardige indruk. Hier en daar zijn ook hele boerderijen verbouwd in weinig smaakvolle buitenplaatsen, terwijl er ook schitterende verbouwde boerderijen met soms wat eigen natuur liggen. En dan natuurlijk al die monumentale stadjes, de kerkringen, de kastelen en vestingwerken. Daar horen we te weinig over, die gaan schuil achter de ramp, het water (voor de kenners van Walcheren zijn dat twee verschillende zaken) en de deltawerken.

Verder een enorme scheepvaartroute met grote sluizen in de Volkerak. Tiengemeten is volledig veranderd, met het winterpeil is het er nu behoorlijk nat en er is al veel verruigd. Boeren doen er misschien goed aan een andere vliegroute te nemen. En tot slot een imposante binnenstad van Rotterdam (er zou weinig karakter in het stedebouwkundig ontwerp zitten, maar uit de lucht viel dat wel mee) en toen was ik ook weer blij aan de grond te staan.

Geinspireerd zetten we ons vandaag dus maar aan het essay.