Technologie leidt daarmee tot heel andere organisatievormen. Met weak ties en strong ties (Marc Granovetter) en nieuwe rituelen. We gaan weer allemaal terug naar de boerderij waar werk en wonen samenvallen - het idee dat je dat tussen huis en kantoor moet scheiden zal een kortstondig historisch fenomeen blijken te zijn geweest.
De ontwikkeling brengt nieuwe bonding en bridging activiteiten om samenwerking en innovatie te bevorderen. En heel veel mogelijkheden voor constant connectivity en welvaartsbevorderende 'micro-coordinatie' (zoals de telefoontjes uit de AH: "de ijsbergsla is op, nemen we ruccola of gemengd"). Ofwel de 'death of distance'. Waarover binnenkort meer want het was voor mij ook aanleiding een handboek over economische geografie ter hand te nemen. En afstand mag dan dood zijn (de wereld is plat), locatie is daardoor des te belangrijker geworden - je zit zo ergens anders waar het gras groener lijkt.
De Franse econoom Jacques Attali krijgt dus alsnog gelijk. De adviseur van Mitterrand voorspelde in de jaren 80 dat we toegingen naar een wereld waarin de rijke elite rond de wereld zwerft op zoek naar plezier en kansen, en de armen op zoek naar werk.
Of het allemaal zo snel gaat (de beeldtelefoon duurde 30 jaar, het papierloze kantoor komt nu pas in het verschiet) is de vraag, soms is het toch meer een slakkengang. Maar het kan intussen wel, werken vanuit een slakkenrestaurant in Barcelona (foto).
Andreas Kluth: Nomads at last - a special report on mobile telecoms The Economist, 12.4.2008
Geen opmerkingen:
Een reactie posten