Afgelopen dagen verbleef ik in Calabria, het uiterste zuiden van Italie, voor een Board meeting van de EAAE. Een goede gelegenheid om ook een paar bedrijven te bezoeken. Zo zagen we een aardappel-/groenteteler op 1200 meter hoogte in de bergen, die ook wel in Nederland had kunnen zitten. De oogst was er in volle gang, de machines kwamen bekend voor. Op de Noord-italiaanse markt was niet met Nederland te concurreren, maar hier in het zuiden kon hij het goed volhouden - naar eigen zeggen. Verder zagen we een melkcooperatie van twee boeren van 100 en 80 koeien, die traditionele kazen maken. Minder leden kan niet. Voor Italie zeer grote bedrijven overigens.Het meest interessant vond ik de wijnmakerij van Librandi. Een mooi bedrijf met een mix van high tech en precision farming aan de ene kant (de grond was tien jaar geleden volledig in kaart gebracht toen men starte, van oude rassen kent men het DNA), en traditie in wijnmaken aan de andere kant (oude locale rassen, van de chardonnay rage is men snel teruggekomen), met kleine hoeveelheden per ha. Er wordt met de hand geplukt en het wordt in kleine kratjes naar de wijnmakerij gebracht, waar de kratten een voor een worden geleegd. "the wine is made in the vineyard, not in the winery" zo vertelde men ons. Ze hadden een prachtig verhaal over hun bedrijf, de kunst lijkt me wel om die over de buhne te krijgen. Mooie opvatting over innovatie ook: "The future is in our past". Hun witte Efaro was zo goed, dat ik maar een paar flessen heb ingeslagen.
Overigens is Calabrie een van de armste streken van de EU. Dat is ook te zien. De keuken (met dus ook veel producten aan de armoede ontleend, met orgaanvlees en restverwerking, maar een geweldige smaak) en gastvrijheid zijn er echter groots, het klimaat en strand zijn er nog prima.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten