de bio-industrie is het land uit.

Dat we dat nog mogen meemaken: de bio-industrie verdwijnt uit Nederland. Geen wensdromen van mijn kant, maar een constatering van Wakker Dier, Varkens-in-Nood, Bont voor Dieren en vele andere groepen die het niet zo op de varkens- en kippenhouderij hebben voorzien.
Je begrijpt dat hier een addertje onder het gras zit: het gaat alleen om woordgebruik. Vijftig jaar geleden noemden we deze bedrijfstak de Veredelingslandbouw, omdat ze deed wat aanbevolen werd in het proefschrift dat ik hier gisteren besprak: waardeloze bijproducten opwerken tot wat eetbaars.
Dat edele doel leidde ook tot minder gewenste praktijken, en de actiegroepen die dat -terecht- aan de kaak stelden voerden de term Bio-industrie in. Boeren reageerden door een forse campagne te voeren om de termen mestvarkens en mestvee uit het Nederlands (maar niet uit het Vlaams) te verbannen. In de jaren tachtig kregen we bij de werkgroep die het meitellingsformulier maakte het dringende verzoek ons taalgebruik even aan te passen. Vleesvarkens en vleesvee waren de gewenste termen, mesten kwam weliswaar overeen met dik voeren, maar deed het publiek teveel aan het mestprobleem denken.
En nu is geconstateerd dat het publiek de biologische landbouw niet meer kan onderscheiden van de bio-industrie. Dat is natuurlijk niet de bedoeling, ook al is de omvang van sommige biologische bedrijven vele malen groter is dan de onschuldige klant zich beseft.
Hoewel ook deze week weer een NRC journalist het niet kon laten over organische landbouw te schrijven, is het invoeren van de Engelse term organic als hip etiket in de winkel blijkbaar mislukt of nog niet ver genoeg.
En dus rest maar een ding voor de aktiegroepen: bio-industrie vervangen door vee-industrie. Geen vlees-industrie want dat is weer wat anders. Verbetert mogelijk de verstandhoudingen met de sector ook enigzins. Tip voor boeren die borden over de Groene Leugen op hun land hebben gezet: je doet er goed aan de term bio-industrie te blijven gebruiken, dat strooit lekker verwarring. Desnoods als geuzennaam.
Zo blijkt maar weer: taal is zelden onschuldig.