zondag 6 april 2014

Maarten over de moestuin

Mijn conclusie van gisteren dat veel stadslandbouw projecten vooral de sociale leefbaarheid dienen en minder de voedselvoorziening werd vanochten in Vroege Vogels mooi onderstreept door Warmonder volkstuinder en schrijver Maarten 't Hart.
In zijn column legde hij uit (zonder het woord te gebruiken) dat de opportunity cost van de geoogste groente uiterst laag is. Je tomaten zijn rijp als de hele wereld omkomt in tomaten, ze bij de grootgrutter in de aanbieding liggen en je op zaterdagmiddag bij het sluiten van de markt in Leiden en elders voor een habbekrats een kistje meekrijgt.
Nog een tip: ga op hetzelfde moment naar die markt en vertel dat je een geit hebt en nog wat groenvoer zoekt. Dan krijg je hele kisten sla mee waar wat blaadjes van verlept zijn en dozen mango's met een rotplekje. Kunnen niet meer in de kraam maar zijn na het wegsnijden van het minder goede deel nog prima direct bruikbaar.
Zijn conclusie: tuinieren doe je voor het proces en om wat groente uit te delen aan buren en vrienden (een uitzondering: kruiden die in te grote bosjes in de super worden aangeboden, maar dat kan in een plantenbak, zo stelde de auteur).

uien
En nu we het toch over de media hebben: de NRC heeft dit weekend een mooi verhaal over de uien van Titus van der Torren uit Zonnemaire. Iemand die geweken is voor de uitbreiding van Waddinxveen en nu op Schouwen een grote boerderij heeft met veel uienteelt. De journalist volgt een partij die in 2013 onder zeer lastige omstandigheden werd geteeld en pas met de Sinterklaas werd geoogst. Geen klasse 2NL en kwam dus in de schilbedrijven in Polen terecht.
We leren uit het verhaal dat Zeeland het juunland bij uitstek is, maar onduidelijk blijft waarom (grond, klimaat, de havens, in het verleden de vele arbeid die aanwezig was voor het wiedwerk met de korte schrepel??), en Reimerswaal is de verzameling dorpen dat het grootste deel van de Nederlandse (21 bedrijven regelen 70% van de verwerking) zo niet West-Europese uienhandel in handen heeft.
We leren ook dat slechte partijen die niet naar de Afrikaanse markt kunnen, dus naar Polen gaan waar zich sinds de Wende, met infrastructurele investeringen uit EU gelden, een aantal plaatsen heeft gespecialiseerd in het handmatig uien schillen. Handmatig omdat voor machinaal schillen je ook goede kwaliteit nodig hebt. Food waste reductie dus aan de onderkant van de markt. Er gaat minder dan 5% van de oogst naar Polen die daar wordt opgewerkt tot uienringen voor Italiaanse pizza's en Burger King hamburgers..

Europa
Goed dus dat we die EU hebben. In dezelfde NRC een  boeiend interview met de Bulgaarse wetenschapper Ivan Krastev. Zijn analyse: globalisering maakt de burger machteloos, politici ook en die verschuilen zich achter Brussel: "het moet van". Gebrek aan visie. Wantrouwen bij de burger tegen de grote structuren. Niemand in de politiek die het meer uitlegt vanuit een visie op de maatschappij: waarom doen we het een lokaal, het ander in Brussel.
Wat overblijft is een zoektocht naar identiteit, en een politiek van identiteit. Die is veelal regionaal en maakt compromis niet nodig. (Over God en identiteit hoef je geen compromis te sluiten, maar dat is gezien de ervaring in de verzuiling nog maar de vraag. Zie Belgie: als je maar bij elkaar wil blijven - kjp). Krastev (zijn boek: In EU we (mis)trust) waarschuwt voor een USSR of Joegoslavisch desintegratie scenario: niemand hield er rekening mee en het gebeurde toch.
Dat de zoektocht naar identiteit (en mogelijk religie) er is constateerden we deze week in een bijeenkomst ook. Voor sommigen levert voedsel die identiteit. Of de moestuin.

Geen opmerkingen: