donderdag 18 oktober 2012

Baumol revisited

Al eerder blogde ik hier over de wet van Baumol die meestal wordt uitgelegd aan de hand van de stijgende prijzen voor het Concertgebouw. Het komt er op neer dat in sommige bedrijfstakken de arbeidsproductiviteit (datgene wat een persoon kan produceren) sneller stijgt dan in andere. Omdat de technologische ontwikkeling in bijvoorbeeld de electronica of de landbouw sneller gaat dan in de gezondsheidszorg of de muziekmakerij.  Je kunt Bach moeilijk met minder mensen of een tikje sneller ten gehore brengen, hooguit -zo constateerden we hier al eens- kun je Bach vervangen door Armin van Buren of het Concertgebouw in streaming audio of video (of gewoon CD).
Gevolg van de hogere arbeidsproductiviteit is dat er hogere lonen kunnen worden betaald, maar dat betekent ook een arbeidskostenstijging in de sectoren waar de sectoren waar de productiviteit niet zo snel stijgt, omdat anders de werknemers er de brui aan geven. En die hogere kosten vertalen zich dus in hogere prijzen. Een verschijnsel dat zich sterk voor doet in de gezondheidszorg (hoewel ook daar computers en inzichten in logistiek de efficiency helpen).

Nieuw boek
Baumol heeft nu, zo las ik in The Economist van 29.9.2012, een nieuw boek uit: The cost disease - why computers get cheaper and health care doesn't. Daarin legt Baumol nog eens uit dat niet de kostenstijging sec het probleem is, hoewel dat vaak wordt gedacht. Het probleem is hoe wij daar op reageren. Bij gezondheidszorg o.a. met pleidooien voor privatisering. Kan op zich helpen als het nu te bureaucratisch is en innovaties worden tegengewerkt, maar anders lost het niets op: ook de private sector ziet stijgende arbeidskosten bij lage productiviteit. En als je in de markt gaat ingrijpen, gaan mogelijk de winstmarges naar beneden met minder investeringen en lagere innovatie - waardoor de kans op hogere productiviteit niet toeneemt. Wat bovenal over het hoofd wordt gezien is dat de hoge productiviteit in bv. landbouw of computers er voor zorgt dat die producten goedkoper worden en we meer geld hebben voor bv. gezondheidszorg of Bach live. Het probleem is dat we de stijgende kosten vergelijken met ons huidige inkomen en de huidige prijzen voor computers en voedsel. Niet met die prijzen over 20 jaar.

Geen opmerkingen: