Tegelijkertijd bediscussieerden wij in de Oostenrijkse Alpen ook de Nestle case. Hans Joehr, de agrarische topman van Nestle, lichte de case toe met one liners als: Saoedi Arabie raakt eerder zonder water dan zonder olie. Vrijwel nergens ter wereld betalen boeren de juiste prijs voor water (en soms ook niet voor elektriciteit waarmee het wordt opgepompd), met als gevolg dat ons eten te koop is en we problemen afwentelen op volgende generaties.
En vandaar dat Nestle een waterstrategie heeft ontwikkeld. We hadden een discussie of dit nu maatschappelijk verantwoord ondernemen is, en het ook gevolgen moet hebben voor de public relations en marketing in de WestEuropese markt (waar de problemen minder accuut zijn dan in de ontwikkelingslanden met een matige governance), in het bijzonder ook voor hun waterproducten. De conclusie onder economen was toch dat het vooral supply-risk management is: als men op de oude voet doorgaat is er in sommige streken straks geen productie en business meer. Dat telt zwaarder dan het ideele, ofwel business en duurzaamheid gaan hier zonder MVO al hand in hand.
Overigens: als je zelf wat aan de waterproblematiek wilt doen, kun je het beste maar water drinken zo vertelde de Nestle man: om een liter water bij de consument te krijgen is maar 1,4 liter uit de bron nodig. Voor frisdrank, bier (300 liter) en whisky is dat een veelvoud. Vooral in whisky en andere sterke drank gaat veel water - daarom krijg je er dorst van grapte een van de deelnemers.
P.Ederer en R. A. Goldberg: Nestle Water Management Strategy - a new competitve advantage; op de foto de Oostenrijkse Alpen met onduurzaam achtergelaten plastic hooibalen - waar is dat nu weer voor nodig?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten