De Leuvehaven (niet ver verwijderd van het Boerengat) herbergt de nostalgie van de Rotterdamse haven met het maritiem (buiten)museum. In spreekbeurten voor boeren wijs ik er wel eens op dat ik dat een mooi voorbeeld vind van hoe je via gezonde nostalgie de haven levend houdt in de stad. De haven ligt immers steeds verder naar het westen en de oude havens worden woongebieden. Maar voor de haven is het wel belangrijk dat er draagvlak blijft en mensen in de haven willen blijven werken. Dat buitenmuseum draagt daar mooi aan bij, zo lijkt me.En daar kunnen we nog wat van leren in de agrarische sector. Natuurlijk hebben we het Openluchtmuseum, Orvelte en nog wat agro-attracties, maar doen we wel genoeg?
De NRC had gisteren een mooi verhaal over haventoerisme. Er is potentieel veel belangstelling voor de haven, en de haven heeft daar belang bij, maar veel individuele bedrijven niet. Die vinden twee dagen per jaar de wereldhavendagen prima, maar verder moet er wel gewerkt worden en zijn bedrijven geen toeristische attractie: dat leidt maar af, het geeft ARBO / aansprakelijkheidsproblemen, oncontroleerbare pottenkijkers en het levert weinig op. Terwijl het Havenbedrijf ons wel zou willen kennis laten maken met exotisch fruit op de fruitterminal, sapbaar en restaurant incluis. Hier ligt dus een spanning tussen micro en macro.
Doen we het dus met dat ene weekend Kom in de Kas (volgende week weer!) in de tuinbouw en het vrijwel gelijknamige restaurant in Amsterdam nog niet zo gek, nu de intensieve veehouderij nog.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten