Er zijn nog al wat duurzaamheidsschema's, en een toepassing van vier ervan op dezelfde Deense bedrijven leert dat ze ook nogal verschillend kunnen uitpakken. De ontwikkelaars van die schema's stoppen er blijkbaar nogal wat verschillende inzichten en ervaringen in, misschien zijn ze wel minder objectief dan je vermoedt.
Deels is dat misschien ook wel verklaarbaar: water is een issue in Spanje maar niet in Ierland. Nederlanders willen de koe in de wei, de Italianen kijken daar (nog??) anders tegenaan. Issues zijn dus plaats- en tijdsafhankelijk. Maar toegepast op 1 bedrijf is dat natuurlijk geen verdediging dat ze verschillend uitpakken.Het proefschrift constateert ook dat boeren het nog niet zo eenvoudig vinden om uit die schema's conclusies te trekken over wat ze nu in hun management moeten veranderen. Management is best complex (dat geldt ook voor andere bedrijven en instellingen overigens).
Redenen lijkt me om ervoor te zorgen dat zoveel mogelijk van die duurzaamheidsissues gewoon in geld worden vertaald. Dan kun je ze afwegen. En nog beter als ze ook in de kosten en opbrengsten opduiken, dan kun je gewoon je kostprijs managen. Dat kunnen boeren al jaren. En het zou in de administratie al helpen als al die indicatoren niet apart werden verzameld via formulieren of management pakketten, maar gewoon uit de financiële administratie werden gehaald. Nu facturen real time per mail worden verstuurd is dat niet meer zo moeilijk. Er wordt een hoop informatie van facturen niet gebruikt, misschien moeten we het begrip Data-waste munten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten