Multifunctioneel in Namibie.

Voor goedkope grond moet je in Namibie zijn, zo begreep ik Oudejaarsavond op een schuurfeestje bij een multifunctionele boer. Hij beboerde 3300 ha met rundvee en wat schapen. Daarnaast heeft Vreugde een mooie guest farm voor toeristen - een profijtelijke optie omdat het 50 km van het beroemde Etosha park ligt.
Dat is de echte inkomensbron want 1 beest (zoals een koe in het Zuidafrikaans, tot in de jaren negentig hier de officiele taal, heet) heeft hier zo'n 15 ha nodig. Dan blijf je al snel bij 200 stuks steken, ondanks de oppervlakte.
De grondprijzen zijn dan ook navenant: zo 500 a 1000 namibische dollars, ofwel 60 a 120 euro per ha. Runderen worden verkocht als ze 7 maanden oud zijn (speenleeftijd) of na 2 jaar.
Het schuurfeestje leverde overigens weinig problemen voor de buurt op. Het vond plaats bij de buren van genoemde boederij, 10 km verderop. Dat krijg je met die uitgestrekte landerijen. Waarop ook wild rondloopt en dat wordt in de vorm van kudu en springbok ook veel gegeten. Het rundvlees verkoopt men liever - en het liefst naar Europa.
Namibie is trots op zijn export van rundvlees naar de EU. Op verschillende plekken in het land en aan de grens zijn veterinaire maatregelen zichtbaar, van borden en controles tot desinfectie van alle reizigers via de bekende vloermatjes. Buffels die ziektes versrpeiden zitten in natuurparken, zo nodig worden die met een hek omringd.

Volgens veel economische modellen kan hier op zeer extensieve wijze dus zeer concurrerend vlees worden geproduceerd. All you need is een afrastering: waar in Zambia en de Caprivistrook (zie de blog van gisteren) de lokale zwarte boeren met een paar dieren rondzwerven en het vee 's nachts in de kraal bij de hut stallen, is de rest van Namibie en Zuid-Afrika afgerasterd. Ook de half woestijn: waar een struisvogel of een zebra kan bestaan, kan ook een rund of geit zijn kostje bij elkaar scharrelen.

Geen wonder dus dat economische modellen die de liberalisatie van de landbouw narekenen, voorspellen dat rundvleesproductie in de EU afneemt omdat rundveehouderij in delen van Engeland en Zweden niet kan concurreren met deze gebieden. Hoewel ik me bij het zien van dit Afrikaanse systeem wel afvroeg of in die modellen wel gerekend wordt met zulke oplossingen voor Europa: ook hier kon het wel eens aantrekkelijker zijn om 10.000 ha in Noord Zweden af te rasteren en het vee 1 keer per jaar bij elkaar te drijven, dan bos te planten. Tenzij je een opbrengstprijs aan CO2 opslag in bossen hangt.