Vorige week woonde ik een bijeenkomst bij van het Future of Food initiatief dat bezig is een boek te schrijven. Er kwam weer eens duidelijk aan de orde dat de economie er op aanstuurt dat er in Zuid Amerika eerder wordt ontbost dan geintensiveerd: bospercelen zijn goedkoop (wellicht gratis) en de gekapte bomen leveren meteen een opbrengst waardoor de investering van ontginning deels wordt terugverdient. Vervolgens is er een paar jaar weinig kunstmest nodig op de vruchtbare bosgrond.Op de meer uitgemergelde savannen kun je ook de productie opvoeren, maar dan moet je eerst beginnen met bodemverbetering en kunstmest en dat verdien je pas op termijn terug. Kortom de mens kiest eerst voor de meest renderende investeringsopties.
1 opmerking:
De rol van de ontbossing op de landbouw is interessant. Volgens mij is het voor de landbouw als wereldwijd systeem ongunstig. Immers, wij kunnen als boeren veel meer produceren dan we kunnen verkopen - ook al gaf de voedselcrisis van vorig jaar de indruk dat dit niet zo is - en als reactie wordt er nog meer grond omgezet in landbouwgrond.Interessant is ook het vermeende effect van biobrandstoffen op de ontbossing. Het idee is dat door biobrandstoffen de voedselprijzen omhoog gaan (wat ook zo is, dit is echter niet automatisch een nadeel, zolang de voedselprijzen beneden de kostprijs liggen) en dat daardoor de ontbossing wordt gestimuleerd. Mijn stelling is dat niet het voedsel te duur is maar dat de Amazone te goedkoop is. Als er geen soja verbouwd wordt dan wordt er wel graan verbouwd waarmee de Afrikaanse boeren het leven zuur wordt gemaakt.
Een reactie posten