In 2009 schreef ik hier een blog over het OVO drieluik, die ik voor je gemak nog een keer toevoeg.Aanleiding was een mij door oud-LEI collega Hans Rutten toegestuurde scriptie uit 1995. Er blijkt regelmatig naar het stukje verwezen te worden en sommigen blijken dan de scriptie zelf te willen lezen. Maar die is niet digitaal toegankelijk.
Nog niet, want Hans heeft me verzocht die via deze blog toegankelijk te maken en regelde toestemming bij de auteur, die inmiddels in de Zeeuwse akkerbouw onderneemt. Met plezier deze keer dus deze service. En dank aan beiden.
En het onderwerp is nog actueel. In het nieuwe GLB is elke lidstaat verplicht om te kijken of zijn AKIS (Agrarisch kennis- en innovatiesysteem) op orde is. Wat dus de vraag oproept of de kringlooplandbouw baat heeft bij veranderingen in het AKIS / OVO. Moeten verbindingen sterker (en welke dan, tussen het internationale WUR en de regio, of tussen voorlichting en beleid?) of kun je net als in de jaren 50 ook succesvol zijn zonder al teveel centrale sturing op samenhang, vertrouwend op de netwerkcapaciteiten van het systeem ??
Dit is de link naar de scriptie in pdf
De oorspronkelijke blog:
Het OVO drieluik is zo langzamerhand een monument, in de verschillende betekenissen van het woord. Iemand die mijn huidige belangstelling voor de toekomst van het kennisssysteem kent, stuurde me een scriptie uit 1995 toe over deze mythe.
Het eerste wat je aan zo'n scriptie opvalt is de vorm, het ziet er niet veel anders uit dan mijn eigen werkje uit 1981: simpel geprint, sommige zaken noodgedwongen met pen ingetekend. Het is nog geen 10 jaar dat desktop publishing de student heeft bereikt.
Terzake: de scriptie constateert dat er vroeger wel de nodige contacten waren binnen het OVO3luik (hoewel met name die tussen voorlichting en onderwijs toch heel beperkt waren), maar dat pas sinds de jaren 80 (met de komst van minister Gerrit Braks) LNV ging kijken naar de samenhang en er op ging sturen. Ook al werden er tot die tijd steeds verbindingen verbroken. Pas eind jaren 80 was er een allesoverheersende aandacht voor de verbanden binnen het OVO3luik, maar toen was het met de privatisering ook een hot issue geworden.
Het uiteenlopen van de belangen van overheid en boeren wordt veelal gezien (in ambtelijke stukken en door geinterviewde topfunctionarissen) als de oorzaak van het verminderen van de OVO relaties. Maar de desintegratie sloeg pas toe na 1990, met de privatisering.
Miriam van Gorsel: De desintegratie van het OVO-drieluik: mythe of werkelijkheid? - Een historisch onderzoek naar de ontwikkelingen in het kennisnetwerk in de periode 1950-1990. NRLO / LNV-DWK, doctoraal scriptie 1995
Geen opmerkingen:
Een reactie posten