bloemlezen

De Metro had donderdag weer eens een koe breed op de voorpagina. Een protesterende, van de laatste Rotterdamse boer. De gemeente gaat het laatste boerenbedrijf binnen zijn grenzen sluiten en heeft de bestemming van de grond verandert van agrarisch naar natuur - een gevoelig waardeverlies. Een rode bestemming had de pijn voor de eigenaar van het roodbonte vee misschien nog een beetje verzacht.

Ik vroeg me na het lezen wel af of iemand een statistiekje kan maken van de grootste 100 steden ter wereld die nog een traditioneel boerenbedrijf binnen de grenzen hebben (de moderne urban farming telt even niet), en hoeveel van die steden in de top-100 van grootste steden zouden staan.

Op de volgende  pagina van de Metro stond een verhaal dat er misschien onbedoeld wel mee te maken had: de banen van de toekomst. Het platform Betatechniek heeft de leukste jobs van 2030 op een rijtje gezet, zoals Vertical Gardening Architect (voor de urban farming), robotmonteur, weather modification manager, en orgaanontwikkelaar. Met functiebeschrijving.

Al in de jaren zestig heeft een bekend econoom (wie weet nog wie, ik ben het zelf eerlijk gezegd even kwijt) eens gezegd dat het probleem van economische hervorming met ontslagen is dat mensen wel zien dat werkgelegenheid verdwijnt in de mijnen en de scheepsbouw, maar nog niet weten dat er weer nieuwe baan komen bij de TV of als computerprogrammeur of videomaker. Zinvol dus om de banen van de toekomst voor het voetlicht te brengen.

In the Economsit van vorige week wijst een briefschrijver er in dat verband op dat er een J curve theorie bestaat van de politieke wetenschapper Chowning Davies, die stelt dat revoluties (zoals nu in Noord Afrika) ontstaan als na een periode van verbeterende economische en sociale omstandigheden een korte scherpe trendomkering (reversal) optreedt en de condities verslechteren. Voorbeelden: de Franse, Russische, Amerikaanse revoluties. En de start van de 80jarige oorlog. Een kwestie van sterk oplopende verwachtingen die worden geknakt. Wat dan in het geval van de arabische wereld weer betekent dat het effect van gestegen voedselprijzen niet moet worden onderschat, zo interpreteer ik. Brood en spelen.

Doet me denken aan een sociologische theorie waar ik ook de bron niet meer van weet, maar die stelde dat stakingen en protestdemonstraties van bv. boeren optreden wanneer het de facto al weer wat beter gaat, als mensen zich beseffen wat ze in de crisis hebben meegemaakt. En een uitbarsting van woede de zaak niet meer lijkt te kunnen verslechteren.

Enfin, terug naar de economie. In de rubriek Economics focus in the Economist wordt ene Charles Jones geciteerd, een econoom die schat dat 80% van de groei tussen 1950 en 1993 kwam van de toepassing van oude ideeen, en dat dat effect nu grotendeels is uitgewerkt. Daarom is een keuken tussen 1900 en 1973 sterk veranderd, en daarna niet meer. Past mooi in de lange termijn golf theorie. Dat zou betekenen dat over 20 jaar door ICT keukens er weer heel anders uit zien. Maar voor de economie is het beter daar niet op te wachten.

De foto is de melkverkoop in Innsbruck Igls, dit jaar ook verdwenen zo zag ik onlangs