In het bijzonder citeer ik een paar zaken uit een column van Barend van der Meulen van het Rathenau instituut. Allereerst geeft hij een mooie beschrijving van het standaardmodel van wetenschapsbeoefening in dit land, die zich voor hergebruik leent:
"Wetenschappelijk onderzoek wordt verricht door excellente onderzoekers, die samenwerken in onderzoeksgroepen en onderzoeksprogramma's en beoordeeld worden op wetenschappelijke publicaties. Onderzoeksprojecten duren vier jaar, de periode waarbinnen een beginnend onderzoeker een proefschrift kan schrijven. Wetenschappelijke carrieres worden gebouwd op individuele subsidies. Alle prestatiecijfers van de Nederlandse wetenschap laten zien dat dit succes zeer succesvol is".
Waar het gaat om relevantie voor innovatie als ook transactiekosten zijn er overigens wel mensen die daar kanttekeningen bij zetten, maar binnen de internationale wetenschapsbeoordeling is dat inderdaad zo.
Van der Meulen roept ook een aantal kwesties op rond het dataverzamelen, beschrijven en taxonomie. Taxonomie is in de vorige eeuw in het nauw gekomen, maar lijkt aan een revival bezig. Goede data leiden tot interessante onderzoeksvragen. Open access van databases helpt. Tot de netelige kwesties rekent Van der Meulen:
database-beheer: zijn we binnen universiteiten in staat om de continuiteit van databases te organiseren?
eigendom en toegang: zijn we in staat deze te regelen. Zijn de data van de onderzoeker, de onderzoeksinstelling, de financier, of misschien wel van de data (de beschreven patienten, burgers, organisaties) zelf? En wie neemt dan de telefoon op als iemand mogelijkheden ziet voor hergebruik?
Goede vragen die ons nog wel meer dagen zullen bezig houden. Lees hier het blad.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten