De huidige agro-food fabrieken en ondernemingen gaan zich opsplitsen in twee schakels: de agrofood processing en de food assembly, zo voorspelde de Zweedse professor Ohlsson vorige week in Innsbruck.
De processing fabrieken worden mogelijk kleinere eenheden (een soort reactors met 'procesintensifications') dichter bij de boerderij die basisproducten maken. Ze zijn flexibel en worden ook wel als bio-refinery aangeduid.
De food-assembly ondernemingen zitten dicht bij de klant en zijn van het type McDonalds: klant-gedreven en het materiaal dat ze in hun samengestelde producten gebruiken wordt op hun specificaties op allerlei plekken gemaakt.
Ook ICT gaat een grote rol spelen, de take up daarvan wordt nu getypeerd als 'very slow'. Een van de redenen is ook te vinden in het immigratiedossier: ik begreep dat de hele food industry in Engeland niet zou kunnen bestaan zonder migranten en immigranten die het werk doen. [ik herinner me dat dit in de jaren negentig ook de reden was dat de melkrobot op middelgrote gezinsbedrijven in Nederland vreemd genoeg veel meer ingang vond dan op de grotere Engelse bedrijven met betaalde arbeid].
De ICT zal er ook aan bijdragen dat de retailers (die veel data bezitten) nog verder gaan in het laten ontwikkelen van private labels op hun specificaties. Daarbij zullen ze de afname van hoeveelheden gaan garanderen (omdat het risico voor de fabrikanten anders te groot wordt). Toch is niet de verwachting dat dit tot meer afval zal leiden. Sterker: nu wordt minstens een derde tot wellicht de helft van het geteelde product niet opgegeten. Zowel in de keten als in de keuken wordt enorm veel weggesmeten. Dat er voedsel tekort is op deze planeet is dus onzin, maar we gaan er door de lage prijzen wel slecht mee om. Ook hier zou ICT moeten gaan helpen, en nanotechnologie om veel energie te besparen.
Dit type visies zou ook terug te vinden zijn in het SCAR Foresight report en in het rapport FFRAF: Foresighting Food, Rural and Agri Futures.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten