EuroChoices over Nederland

De laatste uitgave van EuroChoices, die van eind 2019 dateert, heeft wat Nederlandse tintjes. Een Rabobank team analyseerde schaalgrootte in de glastuinbouw en wijst erop dat grote bedrijven niet eens zozeer profiteren van een lagere kostprijs per eenheid maar ook van betere opbrengsten per ha, hetzij door meer kg, of betere kwaliteit of omdat afnemers wat meer betalen voor jaarrond of grotere leveringszekerheid en minder transactiekosten.
Een Iers team vergelijk de Ierse en Nederlandse melkveehouderij in het licht van de afschaffing van de quota. Overigens met data tot 2013, wat dan niet helemaal handig lijkt. In Nederland zijn het niet de allergrootste bedrijven die productie het meest uitbreiden (zoals in Ierland) maar die net eronder, die blijkbaar net wat meer overcapaciteit in arbeid, grond en gebouwen hebben. In Ierland leidt het duidelijk tot hogere veebezetting. In Nederland tot lagere solvabiliteit en meer kapitaalintensiteit.
Verder nog een ingezonden brief van Berkeley Hill die het pleidooi in de vorige uitgave van Nederlandse auteurs om het probleem van inkomensfluctuaties op te lossen met een (fiscaal aantrekkelijke) spaarrekening en zo inkomen te middelen afwijst als onpraktisch omdat EU niet over fiscaal gaat en veel boeren niet in een inkomstenbelasting zitten. Maar misschien zou dat laatste nu juist moeten veranderen.
En verder nog een aardig artikel van een Iers team die denken dat gezinsbedrijven kunnen worden gered door de rol van de vrouw te versterken, niet door haar inkomen van buiten bedrijf in te laten brengen maar juist ook (mede-)onderneemster te maken. Mooie beschrijving van hoe meisjes nu nog uit de bedrijfsovername aldaar worden gewerkt, maar of dit de oplossing is, en of er wel een probleem is vraag ik me af.