De concurrentiekracht van de Europese voedingsmiddelenindustrie kwam gisteren ter sprake op een conferentie van DG Enterprise en het Belgische voorzitterschap. "For a competitive food supply chain in Europe". Ter plekke was de food supply uitstekend geregeld door Belgie. En het was alleraardigst om een paar jaar na alle onderzoek op dit thema en de High Level Group velen uit het circuit weer eens tegen te komen.
Meer teleurstellend vond ik dat er weinig voortgang in lijkt te zitten. Vrijwel alle inzichten en standpunten kwamen me zeer bekend voor. Hier en daar was de toon wat begripvoller, zowel van de retail als de kleine italiaanse vleesverwerkers. Het woord sustainability en hoe voeden we 9 miljard mensen werd wat meer benadrukt dan een paar jaar geleden. Hier en daar is er wat geexperimenteerd met gedragscodes rond transparantie in de keten, zoals in het VK.
Maar verder zitten de standpunten nog muurvast. Het gaat vooral over het verdelen van de taart (de marge in de keten), niet over het samen vergroten van de taart. Dat boeren, food industry en retail ook partners zijn en dat bv. in landen als Polen samen hele nieuwe ketens zijn opgezet waarmee import van appelen van buiten de EU vervangen is door lokaal aanbod, werd door Tesco wel mooi getoond maar mocht de andere ketenpartijen niet vermurwen. Ook het beleid lijkt meer bezig met correctieve acties en regulering dan met innovatie zoals we dat in Nederland wel doen in ketenprogramma's of rond agrologistiek.
Na afloop kregen we van het voorzitterschap niet alleen een memory stick met het materiaal van de conferentie, maar ook een opvouwbare paraplu. Ik vrees dat het een symbolisch gezien toepasselijk presentje was.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten