woensdag 18 augustus 2010

breindoping en natuur

In hetzelfde NWO-blad (zie de blog van maandag) staan nog een paar aardige verhalen. Mooi samengevat in info-graphics trouwerns. Een over de opkomst van breindoping: de farmacie mag alleen geneesmiddelen verkopen die een ziekte genezen of verlichten. En dus geen prestatieverbeteraars. Maar met meer inzicht in de hersenen verschuiven de normen. Piloten slikken Modafinil tegen jetlag, studenten Ritalin voor betere leerprestaties.  En bij psychische aandoeningen is de grens tussen ziekte en verbetering van een gezond mens ook al vaag. De ene filosoof benadrukt dat mensen die het innemen als positief ervaren en zich er mee identificeren nog authentiek zijn en dat er weinig aan de hand is, de ander dat mensen zich ook hier sociaal-wenselijk gaan gedragen en hun eigen aard inleveren. Mooi transitie-onderwerp dus. 
De andere bijdrage gaat over Natura 2000 en is dus voor deze blog wat relevanter. Prof. Keulartz (Radboud) constateert dat de overheid klem zit tussen het beleid dat men in Brussel heeft ingediend en de druk van lokale groepen waar de maatregelen genomen moeten worden. 80 tot 90% van ons natuurbeleid is Europees.
Keulartz spreekt van een drama in drie bedrijven. Deel 1 is de overgang van natuurbehoud naar natuurontwikkeling.  Van defensief naar offensief. Het Oostvaardersplassen-idee. Echte natuur is genetische variatie en dynamiek en dat vraagt om schaalgrootte (later kwam daar het idee bij dat door klimaat planten en dieren naar het Noorden moeten kunnen trekken -kjp).
Het tweede bedrijf zijn de uitvoeringsproblemen. Natuurbeleid was van ecologen, niet van burgers en politici.  Er ontstaan lokaal niet alleen conflicten over compensatie maar ook over het gewenste natuurbeeld: Gaasterland is al mooi genoeg. De cultuur-historie van de streek gaat een rol spelen.
En dat leidt tot het derde bedrijf waarin de overheid de centralistische top-down aanpak vervangt door interactieve en participatieve beleidsvorming. Natuur voor mensen, mensen voor natuur. Juist die bottum-up aanpak leidt tot veel problemen, zo stelt Keulartz. Het kost tijd en geld, en de besluiten komen bij 10 a 20% van de bewoners op het platteland te liggen, terwijl het om internationale belangen gaat. Hoewel van meebeslissen vaak ook helemaal geen sprake is. Het is soms meer informeren.
Duidelijk is dat er allerlei visies op natuur zijn: utilitair of arcadisch. Mens-gericht of Natuurgericht. Met als gevolg ruzies over van alles en nog wat, tot het bijvoeren van de Heck-runderen aan toe.
De onderzoekers zien de oplossing in bridging organisations die kloven overbruggen en kom tot werkelijke participatie. Wordt ongetwijfeld vervolgd.

Posted by PicasaNWO Ethiek, onderzoek en bestuur 2010/1 Meer draagvlak natuurbeleid mogelijk. Breindoping schreewt om beleid.

Geen opmerkingen: