"Nederlanders zijn gewend om op een directe, weinig empathische manier hun standpunten op tafel te leggen, waarna een proces van geven en nemen begint. Dat wordt door mensen uit andere culturen niet altijd begrepen"Aldus Alexander Rinnooy Kan (momenteel SERvoorzitter) onlangs in een aflevering van "Op zoek naar Nederland" in de NRC. Dat was me wel bekend, sterker veel Nederlanders in het buitenland verontschuldigen zich als zijnde 'blunt' om er vervolgens maar op het onbeschofte af op in te hakken.
In het zelfde artikel komt Friso de Zeeuw, hoogleraar gebiedsontwikkeling aan de TU Delft en directeur van het Rabo Bouwfonds met een interessante verklaring vanuit het poldermodel: "Die manier van praten lijkt te staan voor een neiging tot confrontatie, maar dat klopt niet. In een overleg kan het zelfs voordelig zijn alle partijen onomwonden duidelijk maken wat hun positie is. Mits de bereidheid daar is, komen ze sneller tot een compromis". Een makelaar legde mij ook eens uit dat als je gaat onderhandelen je alleen tot een resultaat komt als je bij je zelf blijft en niet voor een ander denkt ("hij zal wel..")
Kortom: de Nederlandse directheid verlagen de transactiekosten in onderhandelingen. Althans binnen de landsgrenzen.
NRC "Polderen is klef en duur, maar levert ook wat op", NRC 1.9.2009
Geen opmerkingen:
Een reactie posten