Dat is nu aan de hand met biodiversiteit, of liever gezegd met de genen van planten en dieren. Niet alleen willen ondernemingen dat patenteren, maar ook landen zijn tot het inzicht gekomen dat er aantrekkelijker modellen zijn dan open source. Waar vroeger een onderzoeker gewoon zaad of plantjes mee kon nemen uit de Andes of de Kaukasus of andere hotspots van biodiversiteit, moet er nu worden betaald. Of in een fonds worden gestopt voor kennisoverdracht.
Daarvoor is er nu het Nagoya protocol zo werd zaterdag in een boeiend artikel in de NRC uitgelegd. Van kracht sinds 12 oktober. Aan honderden jaren gratis uitwisseling via zaadlijsten van botanische tuinen komt een einde. Hoe zo open source ontwikkeling als toekomstbeeld ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten