silent spring revisited

Na het boek van Rachel Carson, Silent Spring, is het met de bestrijdingsmiddelen nooit meer goed gekomen, zo luidt de gangbare opvatting. Maar kwam de verschuiving in opvattingen wel door het boek? Volgens de Amerikaanse hoogleraar Politieke wetenschappen Frank Baumgartner niet.
Uit zijn onderzoek blijkt dat al in het jaar daarvoor er in de publieke opinie een verschuiving van opvattingen plaats vond, het boek profiteerde slechts van een uitstekende timing. Hij lichte dat gisteren toe op onze transitieconferentie.
Ik had het genoegen met hem te dineren en hij legde uit hoe hij grote databases opzet, waarop hij kwantitatief onderzoek doet. En daarbij ziet hij dat de meningen over sommige onderwerpen vaak ineens omslaan. Er vindt soms een soort ontdekkingen plaats die ook de gewone burger duidelijk maken dat het in werkelijkheid heel anders met de waarheid gesteld is dan de experts ons hebben voorgehouden. Iedereen shocked en de stereoptypes waar iedereen door beperkte cognitieve vermogens mee werkt, flipperen om.
Tot het zover is wordt informatie hyper-incrementeel verwerkt, maar ineens is er dan een uitschieter. De aandacht van de minister president of de voorpagina van de Telegraaf is onvoorspelbaar en zeer scheef verdeeld. De kans dat iets de aandacht trekt hangt van de concurrentie met andere onderwerpen af, en die kans is variabel. Dat kennen we van het komkommerseizoen. En daarmee is die kans een loterij. Maar als er dan iets gebeurd, dan is het ook goed raak. Dat levert een crisis op voor echte veranderingen. Tot die tijd is het doormodderen.
Baumgartner schreef er een boek over: The politics van attention.