Sinds een artikel in Wired uit 2004, als gevolg van een observatie van toenmalig hoofdredacteur Chris Anderson, al een tijdje in de mode en nu ook onderwerp van een boek: long tails - lange staarten.
Algemeen bekend is de 20/80 regel: 20% van de producten levert 80% van de omzet of de winst. Omgekeerd: 80% van de producten kun je beter niet meer in het assortiment opnemen, want die dragen maar weinig bij aan de winst, en nemen wel veel plaats in (in de catalogus en in het magazijn). Regelmatig uitdunnen dus. Maar Anderson kwam tot het inzicht dat die regel in de digitale wereld niet op hoeft te gaan. Ook daar zijn er hits in de vorm van zeer goed verkopende boeken, platen, films ('the winner takes all' in showbiz) die zich als het ware op de kleinste gemene deler van smaken richt. Maar het kost vrijwel niets om ook alle andere zaken in het assortiment te houden en er blijken allerlei niche-markten of mensen met speciale smaken te zijn die dat willen kopen. En die eventueel ook met elkaar die smaak op afstand via het net kunnen delen. Statistische verdelingen krijgen dus een lange staart, waarin ook nog profijtelijke producten zitten.
Op die manier biedt het internet (en lage distributiekosten) dus een mogelijkheid voor een geweldige productdifferentiatie voor zeer heterogene, individuele consumenten. Misschien iets voor de wijnmarkt, hoewel je daar juist ziet dat kleine onbekende terroir het moeilijk hebben tegenover de marketing van de grote wijnhuizen met hun BIN95 Merlot.
Chris Anderson: The long tail: why the future of business is selling less of more. Hyperion / Random House Business Books.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten