CelaVita

 CelaVita is failliet, zo meldt de NOS. Merken en bedrijven komen en gaan, maar deze had wel een bijzondere oorsprong. Het begon als een merk van de aardappelcoöperatie Agrico. Die hadden een groot aardappelsorteerbedrijf in Wezep en een van de restproducten waren de kleine aardappeltjes, kleiner dan 28 (of 35, daar wil ik vanaf zijn) millimeter doorsnee. Deze krieltjes waren van oudsher voer voor de beesten, maar het bedrijf kwam op het ideen deze te veemarkten als luxe gemaksvoedsel. Mooie fransklinkende naam erop en ineens waren de krieltjes een moneymaker. 

Al zo'n 25 jaar geleden was er een discussie hoe het verder moest. Ik was toen betrokken als adviseur en doorrekenaar bij fusiegesprekken van Agrico en de toenmalige directie worstelde met de toekomst: zo'n consumentenmerk is een heel andere business dan bijvoorbeeld pootaardappelen exporteren. Een merk kost investeringen en merken moesten opgeschaald naar een groot aantal landen. En er was productontwikkeling gewenst, het succesvolle merk leende zich voor brandextension naar verwante producten met aardappelen. De consumptieaardappeltelers in de coöperatie was het voordeel van zulke investeringen misschien nog uit te leggen, maar de pootaardappeltelers staken het geld liever in het kweekbedrijf, zo was de indruk. Misschien had het bij Aviko gepast (maar die hadden hun eigen aardappelproducten naast de frites) dat was een bevriende onderneming, dochter van de coöperatie van suikerbietentelers, die een zeer nauwe just-in-time belevering van aardappelen vanuit dat sorteerbedrijf kreeg. Maar Agrioc en Aviko kregen ruzie en gingen uit elkaar. 

Daarna heb ik het niet meer gevolgd, maar ik begreep dat McCain jarenlang eigenaar is geweest en het in afgelopen jaren aan een investeringsmaatschappij heeft verkocht. Die trekt nu de stekker eruit. Het leven is er blijkbaar uit bij CelaVita