Sinds een jaar op twintig heeft het new public management ook in het besturen van de wetenschap voet aan de grond gekregen: lijstjes als de Shanghai index of de Times Higher Education lijst proberen de universiteiten te ranken. The Economist van 19 mei had een instructief artikel over de effecten ervan.
Omdat de lijstjes zich vooral baseren op publicaties en hun scores door medewerkers van de universiteiten prikkelen de lijstjes om meer te investeren in onderzoek dan in les geven.
De lijstjes werken ook in het voordeel van de natuurwetenschappen (de beta/s) ten opzichte van de sociale wetenschappen. Die publiceren minder in het Engels (dat heeft voor talen of recht of zelfs sociologie niet altijd zin), Ze hebben ook minder Engelstalige journals, misschien een argument om er nog een paar bij te maken (we vergaderden als landbouweconomen daar toevallig afgelopen vrijdag in Wenen over).
Verder is er een trend naar Excellence initiatieven, die bijdragen aan ongelijkheid in de samenleving. Het geld gaat naar de beste universiteiten die bezochten worden door vooral kinderen van de bovenlaag van de samenleving. Tegelijk leidt het ook tot meer samenwerking over de grenzen, wat wel weer mooi is.
The Economist: Higher and higher education, May19, 2018
Geen opmerkingen:
Een reactie posten